Ο ΟΑΕΔ ανακοίνωσε ότι, σύμφωνα με τις διατάξεις της περ. δ’ της παρ. 1 του άρθρου 57 του ν. 4472/2017 (ΦΕΚ 74 Α’), καταργείται το άρθρο 2 του ν. 1545/85 (ΦΕΚ 91 Α’), δηλαδή η καταβολή του ειδικού επιδόματος στους νέους. Προφανώς αυτή η απόφαση δεν πάρθηκε μέσα σε μια νύχτα αλλά είναι κομμάτι της συμφωνίας που πρόσφατα ολοκληρώθηκε. Στο βωμό των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, των πρωτογενών πλεονασμάτων και των περικοπών στις δαπάνες η νεολαία «πληρώνει το μάρμαρο» της ανάπτυξής τους για άλλη μια φορά. Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για το κλείσιμο της συμφωνίας, αλλά η ανεργία στην ηλικιακή ομάδα 15-24 ετών βρίσκεται στο 44,2% και σ αυτή των 25-29 ετών στο 33,2%. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα σταματήσουν εκεί-στόχος είναι η πλήρης κατάργηση του επιδόματος ανεργίας στα πλαίσια του «εξορθολογισμού».
Και με το συγκεκριμένο μέτρο, για άλλη μια φορά μετά την θέσπιση του υποκατώτατου μισθού, η κυβέρνηση μαζί με τους «θεσμούς» επιδίδονται σ έναν ηλικιακό ρατσισμό για τις μικρότερες ηλικιακές κατηγορίες της κοινωνίας. Η κοινωνική καταστροφή που προωθούν, δε διστάζει να κόψει ούτε τις λίγες εκατοντάδες που έπαιρνε ένας νεολαίος για μερικούς μήνες, ούτε να υποβιβάσει τον κατώτατο μισθό κάτω από το εξευτελιστικό ποσό των 486 ευρώ που έχουν συμφωνήσει ΓΣΕΕ και εργοδοτικές ενώσεις με τη σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης.
Το γεγονός αυτό δεν είναι ξεκομμένο από το κάδρο των τελευταίων χρόνων στην Ελλάδα. H κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ θεσμοθετεί σημαντικές τομές που διευρύνουν την ανακύκλωση της ανεργίας, περιορίζουν τα δικαιώματα των ανέργων και εδραιώνουν τις ελαστικές μορφές εργασίας. Ήδη, το εργασιακό τοπίο περιγράφεται από άθλιες συνθήκες εργασίας, μισθούς πείνας και υπερεκμετάλλευση της εργατικής δύναμης και τώρα με το νέο εργασιακό μετατρέπεται σε εργασιακό καθεστώς, προσυπογράφοντας τους όρους κοινωνικής καταστροφής για τον κόσμο της εργασίας και ειδικά για την νέα γενιά. Οι τομές αυτές που επιχειρεί η κυβέρνηση, δεν αφήνουν στο απυρόβλητο και τους ανέργους, αφού στο όνομα της καταπολέμησης της ανεργίας, τους μετατρέπουν σε πολιορκητικό κριό διάλυσης των δικαιωμάτων των εργαζομένων, καθώς τους εισάγουν στην αγορά εργασίας σε καθεστώς «ωφελούμενου», σε καθεστώς εξαίρεσης από το εργατικό δίκαιο και με αμοιβή υποκατώτατου μισθού. Με αυτό τον τρόπο, υποκαθίστανται σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα χιλιάδες θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης που καλύπτουν πάγιες ανάγκες, από προσωρινές, οι οποίες μάλιστα γίνονται το άλλοθι για την προκλητική χρηματοδότηση των επιχειρήσεων – των πραγματικά – ωφελούμενων από τα δεκάδες προγράμματα ΟΑΕΔ – ΕΣΠΑ.
