Κάλεσμα-πρόταση του Δικτύου για τη διοργάνωση Διημέρου συλλογικοτήτων ανεργίας-επισφάλειας στην Β. Ελλάδα

Σε μια συγκυρία που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προσπαθεί να μας πείσει για το δικό της success story, με την επίσκεψη Τσίπρα στις ΗΠΑ και τις «μεγάλες εμπορικές συμφωνίες» που έκλεισε αλλά και με δηλώσεις στελεχών της κυβέρνησης ότι «είναι επιτυχία που οι άνθρωποι δεν τρώνε από τα σκουπίδια», εμείς βλέπουμε τις ζωές μας να υποβαθμίζονται ακόμα περισσότερο. Τα εργατικά ατυχήματα- εργοδοτικές δολοφονίες συνεχίζουν να θερίζουν ανθρώπους σαν κι εμάς, συναδέλφους μας, ενώ όσοι έχουμε την «τύχη» να έχουμε πιο αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας έχουμε να αντιμετωπίσουμε άλλες μορφές επίθεσης εναντίον των δικαιωμάτων μας.

Μια επίθεση, που με βάση τις επιταγές της ΕΕ και του κεφαλαίου, στοχεύει στην περικοπή επιδομάτων (ανεργίας κάτω των 29 ετών, εποχιακά κλπ), νομοθετεί  νέο ασφαλιστικό καθώς και συνδικαλιστικό νομοσχέδιο και περικόπτει ακόμα περισσότερο τα εναπομείναντα εργατικά δικαιώματα, ενώ την ίδια ώρα η φαινομενική μείωση της ανεργίας γίνεται με την συστηματική αύξηση του ποσοστού της ελαστικής εργασίας μέσω διαφόρων μορφών (συμβάσεις εργασίας μηδενικών ωρών, mini-jobs κ.α.) κάτι που τελικά οδηγεί στην διατήρηση του φαύλου κύκλου ανεργίας - μισο-εργασίας.

Η γενιά μας όμως και όσοι έχουν βρεθεί σε αυτή την κατάσταση γνωρίζουν ότι το μόνο που τους περιμένει είναι μαύρη, κακοπληρωμένη, εργασία, ανεργία και μετανάστευση. Μια κατάσταση που συντηρείται από τους αγώνες χαμηλής έντασης που επιδιώκει η ΓΣΕΕ, η οποία συνδιαλέγεται με εκπροσώπους του ΔΝΤ και δεν δέχεται στα σωματεία όλους αυτούς που δουλεύουν με τις νέες εργασιακές συνθήκες, αντίθετα μάλιστα είναι ο εργοδότης που τις επιβάλλει σε ορισμένες περιπτώσεις, αποτελώντας παράλληλα συνομιλητή εργοδοτικών ενώσεων (ΣΕΒ κλπ).

Απέναντι στην επίθεσή τους εμείς προτάσσουμε τους αγώνες μας. Τους αγώνες μας για αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας για καθέναν που εργάζεται σε κλάδους με επισφαλείς συνθήκες καθώς και για την εξασφάλιση βασικών αναγκών και δικαιωμάτων των ανέργων που κατακτήθηκαν από εμάς και δεν μας χαρίστηκαν από κανέναν! Σε αυτή την κατεύθυνση θεωρούμε αναγκαίο τον κοινό βηματισμό των συλλογικοτήτων της ανεργίας και της επισφάλειας. Ένα πρώτο βήμα έγινε τόσο με τις ημέρες δράσης πέρσι αλλά και με την σύσκεψη την ημέρα μετά την φετινή ΔΕΘ. Πιστεύουμε ότι αυτή η κατεύθυνση πρέπει να αναβαθμιστεί. Για αυτό τον λόγο απευθύνουμε αυτό το κάλεσμα σε συλλογικότητες ανέργων, εργατικά σχήματα και συλλογικότητες γειτονιάς, με στόχο την διοργάνωση ενός διημέρου ενάντια στην ανεργία και την επισφάλεια στην Θεσσαλονίκη. Λόγω των ιδιαιτεροτήτων που παρουσιάζει η Βόρεια Ελλάδα αναφορικά με το φαινόμενο της ανεργίας και της επισφάλειας, θεωρούμε ότι θα ήταν πολύ θετικό να συμμετέχουν και συλλογικότητες εκτός Θεσσαλονίκης, συμβάλλοντας  με την εμπειρία τους.

Με δεδομένη την ένταση και την πολυπλοκότητα της επίθεσης αλλά και των εμπειριών που έχουν προκύψει από τους αγώνες τα τελευταία χρόνια, εκτιμούμε ότι μια τέτοια διοργάνωση θα πρέπει να κινηθεί γύρω από τις εξής θεματικές:

Α) ανεργία, προωθούμενες πολιτικές αντιμετώπισής της και η απάντηση σε αυτές

Β) επισφάλεια, εργασιακός μεσαίωνας και αγώνες απέναντι σε αυτή την επίθεση

Γ) κίνημα των ανέργων στην πόλη-γειτονιά

Καλούμε τις συλλογικότητες να συζητήσουν πάνω στην πρότασή μας και, εφόσον συμφωνήσουν στην διοργάνωση του διημέρου ενάντια στην ανεργία και την επισφάλεια, να καταθέσουν και τις δικές τους προτάσεις προς συζήτηση σε σύσκεψη στις αρχές Νοέμβρη.

ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ!!

Πέντε χρόνια πριν μας ανακοινώθηκε ότι πρέπει να καταργηθεί ο «αναχρονιστικός» θεσμός της κυριακάτικης αργίας. Στην αρχή οι Κυριακές που θα καταργούνταν ήταν 8. Μετά έγιναν 32 σε περιοχές με «αυξημένο τουριστικό ενδιαφέρον». Φυσικά, οι “θεσμοί” πιέζουν για να καταργηθούν και οι 52 Κυριακές του χρόνου, όπως αποτυπώνεται και στη νέα ρύθμιση της Κυβέρνησης για τα μαγαζιά του ιστορικού κέντρου της κάθε πόλης που μπορούν να παραμένουν ανοιχτά non stop. 

Πρωτοπόρος ο όμιλος-γίγαντας Inditex, που θέλει να καθιερώσει το γρηγορότερο δυνατόν πως θα ανοίγει κάθε Κυριακή. Έτσι Zara, Oysho, Bershka, Stradivarius, Pull&Bear, Massimo Dutti ανοίγουν το δίχως άλλο, ξεκινώντας ένα γαϊτανάκι όπου ασκούνται πιέσεις σε όλα τα μαγαζιά του ιστορικού κέντρου για την στάση που θα κρατήσουν και το κατά πόσο θα παραμείνουν «ανταγωνιστικά». Κανείς δε μιλάει όμως για τις συνέπειες που θα έχει σε όλους τους εργαζομένους αυτό το μέτρο, που καταπατάει μια σειρά δικαιωμάτων και πάει να γενικεύσει συνθήκες εργασίας όμοιες με αυτές στα μαγαζιά εστίασης. Δεν είναι τυχαίο που πριν περάσει το νέο εργασιακό νομοσχέδιο, το οποίο καταργεί μια σειρά δικαιωμάτων του εργαζομένου, προλειαίνει το έδαφος για την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, μέσω του  ελιγμού για τα μαγαζιά του «ιστορικού κέντρου». Ενώ μέχρι πρότινος η εργασία την Κυριακή στο εμπόριο χρειαζόταν ειδική άδεια, και συνοδευόταν από μια σειρά απολαβών για τον εργαζόμενο όπως 75% πάνω στο ημερομίσθιο, έξτρα ρεπό μέσα στην επόμενη εβδομάδα κοκ, τα δικαιώματα αυτά, απέναντι στην κυριακάτικη εργασία, θα πέσουν το ένα μετά το άλλο προκαλώντας ντόμινο καταπατήσεων. Και αν όντως αποδεχτούμε ότι τα μαγαζιά θα ανοίγουν τις Κυριακές, η υλοποίηση του αντεργατικού νομοσχεδίου θα ολοκληρώνει, πάνω στην θεσπισμένη κατάργηση της «ειδικής άδειας λειτουργίας», την επακόλουθη ομαλή κατάργηση του 75% πάνω στο ημερομίσθιο, το «αβάσιμο» του έξτρα ρεπό και όλων όσων τότε θα αξιώνουν να θεωρούνται θυσίες στη real politic και στα υπερκέρδη των πολυεθνικών ομίλων.  Μέσα στην απόλυτη απορρύθμιση των συνθηκών εργασίας που επιχειρείται από Κυβέρνηση-Μνημόνια, και την καταπάτηση βασικών δικαιωμάτων όπως η χορήγηση αδειών να θεωρείται από πολλούς δεδομένη, μάλλον η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, δεν είναι απλά ένα ακόμη αγκάθι. Πολλώ δε μάλλον είναι η βίαιη αρχή της απορρύθμισης των εργασιακών μας δικαιωμάτων!!  

Όσοι διεκδικούμε το αυτονόητο, ακούμε ως απάντηση τη μαγική φράση “πρέπει να έρθει η ανάπτυξη”. Ας αναλογιστούμε όμως τι σημαίνει “ανάπτυξη” σε χώρες όπως η Νιγηρία, όπου σήμερα η “ανάπτυξη” καλπάζει αλλά το 61% των κατοίκων της ζουν με λιγότερο από 1 δολάριο τη μέρα, και το βιοτικό επίπεδο συνεχίζει να μειώνεται παράλληλα με την αύξηση του επιπέδου ανάπτυξης. 

Μας λένε ότι το μέτρο αυτό θα διευκολύνει τους καταναλωτές. Για όλους εμάς όμως που είμαστε κατά βάση εργαζόμενοι και δευτερευόντως καταναλωτές, η Κυριακή πρέπει να είναι η μέρα που δεν θα έχει συνεχόμενες ώρες ορθοστασίας, που δεν έχει πήγαινε - έλα για να ικανοποιηθεί ο παράξενος πελάτης, είναι η μέρα που την χρειαζόμαστε για να μπορούμε να αντέξουμε την υπόλοιπη εβδομάδα σε μια δουλειά που μας δίνει όλο και λιγότερα και απαιτεί όλο και περισσότερα.

Η ΕΕ και οι δουλικές, μνημονιακές κυβερνήσεις μας διαπλέκονται και αντιπροσωπεύουν τα κέρδη των επιχειρηματικών κέντρων, όχι το συμφέρον των εργαζόμενων. Σήμερα οι καταστηματάρχες- μεγάλοι και μικροί- στηριζόμενοι στον εργοδοτική τρομοκρατία και στους μνημονιακούς νόμους, επιβάλλουν στους εργαζόμενους των 450 ευρώ πλήθος αντεργατικών μέτρων, όπως οι «λευκές νύχτες», οι προσλήψεις της μίας μέρας, η «μαθητεία» - δουλειά χωρίς αποδοχές και η  κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας, που νομοθέτησε η κυβέρνηση για τα μαγαζιά του ιστορικού κέντρου μέσα στο καλοκαίρι. 

Εκατό χρόνια μετά την καθιέρωση της κυριακάτικης αργίας, προσπαθούν να καταργήσουν και τα τελευταία ίχνη εργατικών δικαιωμάτων, με αποτέλεσμα οι μισοί να μην μπορούμε να βρούμε δουλειά και οι άλλοι μισοί να δουλεύουμε σα σκλάβοι. Οι Κυριακές είναι για να ξεκουραζόμαστε, να πηγαίνουμε βόλτα στη παραλία, να δούμε την παρέα μας, την οικογένεια μας, να κάνουμε έρωτα με το φίλο ή τη φίλη μας, να πάμε γήπεδο, να δώσουμε χρόνο σε εμάς.

Οι πολιτικές τους θέλουν εμάς τους εργαζόμενους διαιρεμένους. «Άνεργοι» - «εργαζόμενοι» - «ωφελούμενοι», «υψηλόμισθοι»- «χαμηλόμισθοι», «άνω των 25» - «κάτω των 25» κ.α. Να μην τους το επιτρέψουμε. Οργανωνόμαστε και διεκδικούμε συλλογικά τα δικαιώματα μας, παλεύουμε όλοι για όλους. Ήδη 4 χρόνια τώρα, η επέκταση του μέτρου για τις 52 Κυριακές, αναβάλλεται συνεχώς –και στην πράξη, παρά τις συνεχείς προσπάθειες για το αντίθετο- χάρη στους αγώνες των εργαζομένων, κάτι που οφείλουμε να επιβάλλουμε και για το μέτρο για τις 32, για τις 8, για κάθε Κυριακή που θέλουν να μας βάλουν να δουλεύουμε.

Ως εργαζόμενοι δηλώνουμε με κάθε τρόπο πως θα διεκδικήσουμε μαζί με τους συναδέλφους μέχρι τέλους να μην εφαρμοστούν όλες αυτές οι «προοδευτικές ευρωπαϊκές μεταρρυθμίσεις». Ως δίκτυο ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων θα είμαστε εκεί, να διασφαλίζουμε πως καμία inditex δε θα δουλεύει ανενόχλητη τις Κυριακές, κανένας εργαζόμενος δε θα νιώθει μόνος μπροστά σε κάθε είδος εκβιαστικά επιβαλλόμενη αυθαιρεσία. 

Οργανωνόμαστε στους χώρους εργασίας μας! Το παράδειγμα των συναδελφισσών στα Notos που δημιούργησαν σωματείο και πραγματοποίησαν απεργία τις περασμένες Κυριακές δείχνουν το δρόμο.

Αν θέλεις να ψωνίζεις Κυριακή, ετοιμάσου να δουλέψεις Κυριακή.

Δεν δουλεύουμε, δεν καταναλώνουμε. Ούτε ένα ευρώ στην αγορά την Κυριακή

Ανακοίνωση για τα πρόστιμα σε ανέργους απ τον ΟΑΣΘ

Την Τετάρτη 4 Οκτωβρίου ως Δίκτυο ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων πραγματοποιήσαμε την καθιερωμένη παρέμβασή μας στον ΟΑΣΘ προκειμένου να απαιτήσουμε από την νέα διοίκηση του οργανισμού να διαγράψει άμεσα όλα τα πρόστιμα ανέργων που έχουν κατατεθεί στον οργανισμό από προηγούμενες παρεμβάσεις του Δικτύου και τα οποία εκκρεμούσαν τέσσερις μήνες μετά.

Είναι γεγονός ότι πλέον δεν κόβονται νέα πρόστιμα σε ανέργους από τους ελεγκτές του ΟΑΣΘ. Αυτή η κατάκτηση για το πλέον οικονομικά εξαθλιωμένο κομμάτι της πόλης μας ήταν προϊόν συνεχούς τριετούς αγώνα που έδωσε το Δίκτυο και άλλοι/ες συναγωνιστές/ριες για δωρεάν αστικές μετακινήσεις με παράλληλη διαγραφή των προστίμων των ανέργων.

Ωστόσο, διαπιστώσαμε ότι η νέα διοίκηση, κυβερνητικά διορισμένη, καθυστερεί αδικαιολόγητα τη διαγραφή των κατατιθεμένων από τον Μάιο προστίμων, με αποτέλεσμα ορισμένοι άνεργοι να τα πληρώνουν από φόβο μην πάνε στην εφορία. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο οργανισμός αρνείται να συμπεριλάβει σε αυτήν τη διαδικασία πρόστιμα που γράφτηκαν πριν από το 2013. Το κερασάκι στην τούρτα αποτελεί η προ ολίγου ημερών καταδικαστική απόφαση συναγωνιστή που, όντας άνεργος το 2011, δεν πλήρωσε εισιτήριο  (μην έχοντας την οικονομική δυνατότητα αλλά και διαμαρτυρόμενος για τις τότε αυξήσεις), δέχτηκε τον τραμπουκισμό των μπράβων-ελεγκτών του ΟΑΣΘ και με την κάλυψη της αστυνομίας συρόταν στα δικαστήρια μέχρι προ ολίγων ημερών (6,5 χρόνια μετά) από τον οργανισμό!

Απαιτούμε από τη νέα διοίκηση του οργανισμού να διαγράψει άμεσα και τα υπόλοιπα πρόστιμα των ανέργων και των οικονομικά αδύναμων που εκκρεμούν, ασχέτως της χρονολογίας τους και να προχωρήσει στην επιστροφή χρημάτων όσων ανέργων πλήρωσαν πρόστιμο, όπως δεσμεύτηκε. Παράλληλα, απαιτούμε να μετακινούνται δωρεάν και όλοι όσοι έχουν τόσο χαμηλές αμοιβές που δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα και παρόλα αυτά ο οργανισμός απαιτεί να πληρώνουν κανονικά εισιτήριο.

Ήδη μετά την παρέμβασή μας, διαγράφησαν όλα τα πρόστιμα του τελευταίου Καλοκαιριού. Ωστόσο, δηλώνουμε ότι καμία προφορική δέσμευση δεν μας καθησυχάζει και θα είμαστε σε συνεχή επαγρύπνηση και αγώνα ώστε να εξασφαλιστεί η δημόσια και δωρεάν μετακίνηση των πολιτών και ειδικά όσων δεν μπορούν σήμερα να ανταποκριθούν στα ακριβά εισιτήρια.