ΤΟ ΔΩΡΟ ΔΕ ΔΩΡΙΖΕΤΑΙ!

Οι γιορτές των Χριστουγέννων πλησιάζουν, οι βιτρίνες έχουν βάλει τα καλά τους, ο κόσμος αγοράζει δώρα και όλα κινούνται σε ρυθμούς διακοπών. Εάν διαβάζεις αυτό το κείμενο όμως δεν είσαι μάλλον ένας από αυτούς. Μαύρα μεροκάματα, απλήρωτες υπερωρίες, μισά ένσημα, εναλλαγή στα πόστα δεν ταιριάζουν με τη λάμψη των γιορτών, ενώ θα αναρωτιέσαι αν αυτή τη χρονιά θα πληρωθείς το δώρο των Χριστουγέννων.
ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ;
Κάθε εργαζόμενος/η που δούλεψε από την 1η Μαίου κι έπειτα δικαιούται δώρο που ισούται με έναν ολόκληρο μισθό (ή 25 ημερομίσθια για όσους αμείβονται με ημερομίσθιο), ενώ όσοι δούλεψαν μικρότερο χρονικό διάστημα δικαιούνται 2/25 (ή 2 ημερομίσθια) για κάθε 19 ημέρες εργασίας. Το δώρο δεν δίνεται σε είδος και ο εργοδότης οφείλει να το καταβάλει μέχρι τις 21 Δεκεμβρίου!
ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ;
Οι εκβιασμοἰ και οι απειλές δἰνουν και παίρνουν: '’πουθενά δε δἰνουν δὡρο, και άμα το θες τράβα αλλού να στο δώσουν", "ἡ θα μου επιστρέψεις τα λεφτά ἡ θα φύγεις", "εγώ έτσι πληρὡνω, κι άμα θες, αλλιώς περιμένουν άλλοι τόσοι στην ουρά".
Τα τερτίπια των εργοδοτών μας, για να αποφύγουν την καταβολή του δώρου, είναι πολλά. Κάποιοι εργοδότες δεν δίνουν ποτέ το δώρο, γιατί μας κρατούν σε καθεστώς μαύρης κι αδήλωτης εργασίας. Κάποιοι δίνουν δώρο και το ζητούν πίσω. Κάποιοι δεν μας εμπιστεύονται και μας στέλνουν με συνοδεία στα ΑΤΜ, προκειμένου να σιγουρευτούν ότι θα τους δώσουμε τα λεφτά στο χέρι. Κάποιοι μας καταβάλουν το δώρο, αλλά ζητούν την επιστροφή του μεγαλύτερου ποσού, εξαγοράζοντας μας με ένα χαρτζιλίκι που μας αφήνουν '°χάρισμα".
Οι εργοδότες βρίσκουν το θάρρος να αυθαιρετούν σε βάρος μας, γιατί πατάνε πάνω στις εργατικές καταπατήσεις που έφεραν η πολιτική κυβέρνησης, Ευρωπαϊκής Ένωσης και μνημονίων με την παγίωση των ελαστικών σχέσεων, την ανασφάλιστη εργασία, τους χαμηλούς μισθούς, την κατάργηση δικαιωμάτων, τον αντισυνδικαλιστικό νόμο. Και θα συνεχίζουν να παίρνουν θάρρος, στο βαθμό που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αν και μιλά για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας στους χώρους δουλειάς, δίνει ουσιαστικά τη δυνατότητα σε εργοδοτικές ενώσεις να παγώνουν την υπογραφή τους. Πρόκειται για όλες εκείνες τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των μνημονίων που θεσμοθετούνται από την πίσω πόρτα και διαμορφώνουν το εύφορο πεδίο υπερεκμετάλλευσής μας από τους εργοδότες, κομμάτι του οποίου είναι και η μη κατάβολή του δώρου.
ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ;
Το δὡρο είναι δικαίωμα μας. Δεν είναι ούτε πολυτέλεια, ούτε παραχώρηση των «γενναιόδωρων» αφεντικών μας. Η καταβολή του δὡρου είναι το ἰδιο αυτονόητη με την καταβολὴ του μισθού μας.
Τα αφεντικά φοβοὐνται περισσότερο, παρα τις απειλές που μοιράζουν δεξιά κι αριστερά. Κι αυτό που φο8οὐνται είναι το γεγονός ότι ως εργαζόμενοι δώσαμε δυναμικές απαντήσεις στις αυθαιρεσίες τους το προηγούμενο διάστημα. Από τη Θεσσαλονίκη μέχρι τη Λάρισα και την Αθήνα υπήρξαν περιστατικά από την πλευρά των εργαζομένων που αμφισβἡτησαν στην
πράξη ότι το δὡρο θα είναι... άδωρο. Η περσινή καταγγελία των εργαζομένων στα Brothers in
law όπου η εργοδοσία τους είχε ζητήσει την επιστροφή του δώρου και εκείνοι αρνήθηκαν,
κερδίζοντας τελικά τη μάχη παρά τις απειλές του εργοδότη για απόλυση, είναι ένα
χαρακτηριστικό παράδειγμα. Κάποιοι εργαζόμενοι, λοιπόν, διεκδικἡσαμε την καταΒολή
ολόκληρου του ποσοὐ του δώρου. Κάποιοι αρνηθἡκαμε να το επιστρέψουμε. Κάποιο
καταγγείλαμε στο σωματείο μας και στους αρμόδιους φορεἱς την αυθαιρεσία των εργοδοτὡν
μας, οι οποίοι είχαν "κακά ξεμπερδέματα". Κάποιοι βρεθήκαμε αντιμέτωποι με την απειλή της
απόλυσης, αλλά απευθυνθήκαμε και πάλι στο σωματείο μας και σε εργατικές συλλογικότητες
και καταφέραμε την επαναπρόσληψἡ μας.
Η πιο μεγάλη αλήθεια που προέκυψε από αυτή την ιστορία, από την ιστορία του καθενός από
εμάς, είναι ότι η εργοδοτική τρομοκρατία δεν είναι ανίκητη μπροστά στις συλλογικές μας
αντιστάσεις.
Ας παλέψουμε να σταματήσουμε λοιπόν όλες τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες πριν θεμελιωθεί το
status quo της νέας εποχής που περιγράφουν Κυβέρνηση, ΕΕ και η μετα-μνημονιακή
νομοθεσία. Διεκδικούμε το δώρο των Χριστουγέννων, γνωστοποιούμε και καταγγέλλουμε τα
περιστατικά εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Απευθυνόμαστε στο σωματείο μας, το Δίκτυο
Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων, τη ΛΑΝΤΖΑ για το χώρο του επισιτισμού, το
ΕΜΠΑΡΓΚΟ για το χώρο του εμπορίου, την Αγωνιστική Ενότητα εργαζομένων στα
φροντιστήρια και παλεύουμε από κοινού.
Κινητοποίηση για το δώρο των Χριστουγέννων την Πέμπτη 20/12, στις 6.30, Τσιμισκή με Αγ.
Σοφίας
Αγωνιστική Ενότητα εργαζομένων στα φροντιστήρια // Δίκτυο Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων // Εμπάργκο // Λάντζα

Κάλεσμα αγώνα του δικτύου ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων για τη φετινή ΔΕΘ

Η φετινή ΔΕΘ έρχεται μαζί με τη λεγόμενο “τέλος των μνημονίων” που εξαγγέλλει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Χαρμόσυνο νέο θα ήταν αν δεν αποτελούσε τόσο μεγάλο ψέμα. Μπορεί η κυβέρνηση να καταχειροκροτείται από την ΕΕ και τους θεσμούς, οι εργαζόμενες/οι της χώρας όμως ακόμα βιώνουμε και θα συνεχίσουμε να βιώνουμε τις συνέπειες της πολιτικής της “καθαρής εξόδου”. Γιατί το τέλος των μνημονίων έρχεται μαζί με την αρχή μιας 50ετούς επιτροπείας και σκληρών μέτρων που δεσμεύονται ότι θα εφαρμόσουν. Έρχεται ακόμη με το αποτύπωμα της “δίκαιης” ανάπτυξης που αφορά τις ιδιωτικοποιήσεις κι άλλων δημόσιων αγαθών και φυσικού πλούτου, την εκμετάλλευση και καταστροφή του περιβάλλοντος [βλ εξόρυξη Σκουριές, ΧΥΤΑ Λευκίμμης], τις περαιτέρω μειώσεις στους μισθούς, στις συντάξεις και τις περικοπές των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Έρχεται τελικά με τη διαιώνιση της μνημονιακής πραγματικότητας, αφού αυτά που αποτελούσαν «μνημονιακές δεσμεύσεις» τα προηγούμενα χρόνια, θα χρωματίζουν από εδώ και στο εξής το εργασιακό τοπίο.

Όμως εμείς οι εργαζομένες/οι, οι άνεργες/οι, οι μετανάστες/ριες που ζούμε την επίθεση στα δικαιώματα, στις ελευθερίες μας, που πασχίζουμε για την επιβίωση γνωρίζουμε πως η κρίση δεν πέρασε, αλλά τη ζούμε κάθε μέρα, στην ανασφάλεια της εύρεσης δουλειάς, στην εργοδοτική τρομοκρατία, το συνεχή φόβο της απόλυσης, τα εξαντλητικά ωράρια, τις συνεχείς αλλαγές στη ζωή μας από την αναγκαστική μετανάστευση [εσωτερική και εξωτερική].

Στα εγκαίνια της ΔΕΘ η κυβέρνηση θα έρθει να υπερηφανευτεί για τα “κατορθώματά” της και να μας υποσχεθεί ψίχουλα. Όμως, δε μας ξεγελάνε με τις υποσχέσεις για αυξήσεις του κατώτατου μισθού όταν πρόκειται για φραγκοδίφραγκα και δεν αφορούν όλο τον πληθυσμό, όπως ακριβώς συνέβη με τα τόσα επιδόματα που στην πραγματικότητα μοίρασαν καλύτερα την φτώχεια ανάμεσα στους φτωχότερους. Δεν μας ξεγελάνε με τις εξαγγελίες για την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, αφού γνωρίζουμε ότι αυτές θα εφαρμοστούν με τους όρους που θα βάλει η κυβέρνηση και οι εργοδότες. Άλλωστε μόνο εμείς ως εργαζόμενοι μπορούμε να επιβάλλουμε τους όρους που θα δουλεύουμε και καμιά κυβέρνηση δεν θα μας χαρίσει τίποτα.

Για εμάς η κρίση δεν έχει τέλος όσο ζούμε με 400€. Για εμάς η κρίση δεν έχει τέλος όσο στοιβαζόμαστε σε κοντέινερ το καλοκαίρι (συμβάλλοντας στο «θαύμα» του ελληνικού τουρισμού) προκειμένου να μπορούμε να επιβιώνουμε τον χειμώνα. Για εμάς η κρίση δεν έχει τέλος όσο ελπίζουμε για ακόμα ένα 8μηνο με κατι-σαν-μισθό προκειμένου να επιβιώσουμε.

Ακριβώς επειδή η κρίση δεν έχει τέλος αν δεν το επιβάλλουμε εμείς οι ίδιοι και οι ίδιες, το Σάββατο 8 Σεπτέμβρη παίρνουμε θέση. Παίρνουμε θέση ενάντια στην κυβέρνηση και την πολιτική της συνολικά, είτε αυτό αφορά την καταπάτηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων καθ’ υπόδειξη της ΕΕ είτε αφορά τα επικίνδυνα παιχνίδια ανταγωνισμών που παίζει στην περιοχή -με τις ευλογίες των καινούριων μας φίλων, των Αμερικάνων (και όλως τυχαίως η Αμερική είναι η τιμώμενη χώρα φέτος) – παίζοντας βρώμικα γεωπολιτικά και οικονομικά παιχνίδια στις πλάτες μας. Παίρνουμε θέση και δηλώνουμε ότι αυτή η πόλη, αυτός ο κόσμος ανήκει στους εργαζόμενους, στους άνεργους, στους μετανάστες, σε όσους βιώνουμε τις πολιτικές τους. Αυτός ο κόσμος είναι χωρισμένος σε στρατόπεδα, αλλά όχι σε εκείνα που χωρίζουν τους ανθρώπους σε ανώτερους και κατώτερους, που τους διακρίνουν βάσει φύλου, φυλής, θρησκείας. Τα στρατόπεδα είναι από τη μία εμείς που βιώνουμε σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό την καταπίεση και από την άλλη εκείνοι που εκμεταλλεύονται τους εργαζομένους.

Θα είμαστε στο δρόμο κόντρα στην πολιτική της εξαθλίωσης, τον πόλεμο, το φασισμό. Δε θα αφήσουμε κανέναν να κάνει αντιπολίτευση στις πλάτες μας και ταυτόχρονα να υποστηρίζει τα συμφέροντα αυτών που μας ρουφάνε το αίμα, όπως κάνουν οι φασίστες, ούτε θα αφήσουμε κανέναν να μιλάει εξ ονόματός μας και μετά να στήνει πανηγύρια με τους βιομήχανους και το ΔΝΤ, όπως κάνει η ΓΣΕΕ.

Το Σάββατο 8 Σεπτέμβρη, στις 18.00, δίνουμε ραντεβού στην Καμάρα επιδιώκουμε τη συμπόρευση με όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια των εργαζομένων προκειμένου να διεκδικήσουμε την ζωή που μας αξίζει.

30 ΜΑΗ: ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΜΑΧΗΤΙΚΑ

Κόντρα στην «κοινωνική συμμαχία» με την εργοδοσία απεργούμε για τα δικαιώματά μας

Στις 30 Μάη ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ καλούν τους εργαζόμενους στην Πανεθνική Ημέρα Δράσης ή με άλλα λόγια στην πρεμιέρα της «κοινωνικής συμμαχίας για την παλινόρθωση της ελληνικής οικονομίας»! Το τι είναι και τι προσπαθεί να πετύχει αυτή η νεοσύστατη κοινωνική συμμαχία, είναι εύκολο να το διαπιστώσει κανείς με μια απλή ανάγνωση των συμμετεχόντων φορέων και των αιτημάτων τους. Εργοδοτικές οργανώσεις, όπως η ΕΣΕΕ, διαταξικοί επαγγελματικοί και επιστημονικοί φορείς (ΓΣΕΒΕΕ, ΤΕΕ, ΟΕΕ, ΔΣΑ, φαρμακευτικοί και ιατρικοί σύλλογοι) «δίνουν το χέρι» στους εργαζόμενους για να παλέψουμε όλοι μαζί για καταπολέμηση της ανεργίας, ανάπτυξη της καινοτομίας, περιορισμό της φορολόγησης για την υγιή ανάπτυξη, πολιτικές εκπαίδευσης και κατάρτισης. Τι εννοούν με όλα αυτά?

Πρώτ΄ απ΄ όλα, τις εδώ και καιρό εγκαθιδρυμένες πολιτικές ανακύκλωσης ανεργίας με 8μηνα προγράμματα πληρωμένα από τα ΕΣΠΑ και τις νέες μορφές απασχόλησης, χωρίς κανένα εργατικό δικαίωμα και ΣΣΕ. Εννοούν τον περιορισμό της φορολόγησης, όχι για τους εργαζόμενους αλλά για το κεφάλαιο, προκειμένου να δοθούν κίνητρα για επενδύσεις. Και φυσικά όταν αναφέρονται στην κατάρτιση εννοούν τη μαθητεία, τη διακίνηση, δηλαδή, τζάμπα εργατικού δυναμικού από τις σχολές τεχνικής εκπαίδευσης και τα ΙΕΚ, την παράδοση των σπουδαστών προς εκμετάλλευση για να καλυφτούν οι ανάγκες των επιχειρήσεων.

Όσο και να προσπαθούν, λοιπόν, να μας πείσουν πως μπορούμε να παλέψουμε όλοι μαζί ξέρουμε πολύ καλά πως όλα αυτά είναι ενάντια στα συμφέροντα μας! Ξέρουμε πως μας ζητάνε να βάλουμε εμείς «πλάτη», να θυσιάσουμε τις δικές μας ανάγκες για να αυξηθούν τα κέρδη των αφεντικών μας. Να αποδεχτούμε ότι οι αξιοπρεπείς μισθοί, τα εργατικά μας δικαιώματα, η υγεία, η ασφάλιση, οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, δεν είναι τίποτα περισσότερο πάρα βαρίδια για την «ανάπτυξη και την επιχειρηματικότητα».

Ξέρουμε πολύ καλά πως κάθε αλλαγή που προωθούν στις μορφές απασχόλησης είναι προς το χειρότερο για μας. Συμβάσεις μηδενικών ωρών, mini-jobs, και άλλες νέες μορφές εργασίας που καταργούν κάθε έννοια μόνιμης και σταθερής δουλειάς με δικαιώματα. Διαλύουν τα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα, γιατί θέλουν να μας κάνουν να δουλεύουμε με ακόμα πιο ευέλικτες και επισφαλείς συνθήκες, με χαμηλότερους μισθούς, μέσα σε μια γκρίζα ζώνη ανακυκλούμενης ανεργίας. Αυτή η προσπάθεια υπερεκμετάλλευσης αποτυπώνεται στους εργαζόμενους που δουλεύουν την τουριστική περίοδο 7 μέρες τη βδομάδα, 12 ώρες την ημέρα μέχρι τελικής πτώσης, αλλά και σε μορφές απασχόλησης όπως τα κοινωφελή προγράμματα , με τα οποία προσπαθούν να καλύψουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες με το ελάχιστο δυνατό κόστος, κάτι που οδηγεί μέχρι και σε θανάτους με αρκετές περιπτώσεις εργατικών ατυχημάτων τα τελευταία χρόνια για τα οποία κανείς δε λογοδότησε.

Καθόλου τυχαίο δεν είναι πως την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση, η ΕΕ και το ΔΝΤ περνούν την 4η αξιολόγηση υπερασπιζόμενοι ότι «βγαίνουμε από τα μνημόνια», άθικτοι παραμένουν οι 1.000 μνημονιακοί νόμοι και η εποπτεία των τραπεζιτών, των τεχνοκρατών της ΕΕ και του ΔΝΤ, ενώ ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός προσπαθεί να κάνει τους εργαζόμενους ουρά αυτών των πολιτικών. Το ποτήρι της κοροϊδίας των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ έχει πλέον ξεχειλίσει!

ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ!

Να κάνουμε δική μας υπόθεση την απεργιακή κινητοποίηση προβάλλοντας το δικό μας διεκδικητικό πλαίσιο, προβάλλοντας τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις που απαντούν στις ανάγκες μας. Τις διεκδικήσεις που σχετίζονται με τη μείωση της ανεργίας, κατάργηση μνημονιακών νόμων, το σταμάτημα των πλειστηριασμών και της αρπαγής της Λαϊκής κατοικίας και περιουσίας, αυξήσεις αντί για τις μειώσεις που προωθούνται στους μισθούς και στις συντάξεις, την αύξηση των κοινωνικών δαπανών, το σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων.

Η εμπέδωση μιας λογικής ήττας και ότι δεν υπάρχει εναλλακτική δεν μας βοηθά να βελτιώσουμε την κατάσταση, αντίθετα μια αγωνιστική λογική που θα σπάει την αδράνεια μπορεί και πρέπει να είναι η λύση. Να συντονιστούμε με όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια που θα βρίσκονται στο δρόμο εκείνη την ημέρα, κόντρα σε λογικές εργοδοτικού και γραφειοκρατικού συνδικαλισμού. Να δείξουμε το μπόι μας απέναντι στην ασυδοσία της εργοδοσίας και τις αντιλαϊκές- αντεργατικές πολιτικές. Γιατί μας αξίζει, και θα παλέψουμε για ζωή και δουλειά με αξιοπρέπεια, σύμφωνα με τις ανάγκες μας.

Να μετατρέψουμε την 30η Μαΐου σε πραγματική μαζική απεργία και διαδήλωση των δυνάμεων του εργατικού κινήματος ενάντια σε Κυβέρνηση, ΕΕ, αστικοποιημένο συνδικαλισμό και εργοδοτικούς φορείς που δηλώνουν πως θέλουν να εκπροσωπήσουν τα εργατικά συμφέροντα και να ανατρέψουν το «μνημονιακό κεκτημένο» ακυρώνοντας την «συμμαχία» τους .

-ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

-ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

-ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΑΝΑΚΥΛΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ

-ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ

Συλλαλητήριο καταγγελίας της «κοινωνικής συμμαχίας»

Τρίτη 29/5 στις 7μμ στην ΚΑΜΑΡΑ

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

Τετάρτη 30 Μάη στις 10:30πμ στην ΚΑΜΑΡΑ

ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ!!!

Πέντε χρόνια πριν μας ανακοινώθηκε ότι πρέπει να καταργηθεί ο «αναχρονιστικός» θεσμός της κυριακάτικης αργίας. Στην αρχή οι Κυριακές που θα καταργούνταν ήταν 8. Μετά έγιναν 33 σε περιοχές με «αυξημένο τουριστικό ενδιαφέρον». Φυσικά, οι “θεσμοί” πιέζουν για να καταργηθούν και οι 52 Κυριακές του χρόνου, όπως αποτυπώνεται και στη νέα ρύθμιση της Κυβέρνησης για τα μαγαζιά του ιστορικού κέντρου της κάθε πόλης που μπορούν να παραμένουν ανοιχτά non stop.

Πρωτοπόρος ο όμιλος-γίγαντας Inditex, που θέλει να καθιερώσει το γρηγορότερο δυνατόν πως θα ανοίγει κάθε Κυριακή. Έτσι Zara, Oysho, Bershka, Stradivarius, Pull&Bear, Massimo Dutti ανοίγουν το δίχως άλλο, ξεκινώντας ένα γαϊτανάκι όπου ασκούνται πιέσεις σε όλα τα μαγαζιά του ιστορικού κέντρου για την στάση που θα κρατήσουν και το κατά πόσο θα παραμείνουν στον «ανταγωνισμό». Κανείς δε μιλάει όμως για τις συνέπειες που θα έχει σε όλους τους εργαζομένους αυτό το μέτρο, που καταπατάει μιας σειράς δικαιωμάτων και πάει να καθιερώσει και να γενικεύσει συνθήκες εργασίας όμοιες με αυτές στα μαγαζιά εστίασης. Δεν είναι τυχαίο που πριν περάσει το νέο εργασιακό νομοσχέδιο, το οποίο καταργεί μιας σειράς δικαιωμάτων του εργαζομένου, θέλει σχεδόν εμμονικά να παγιώσει την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, κάνοντας τον ελιγμό για τα μαγαζιά του «ιστορικού κέντρου». Ενώ μέχρι πρότινος η εργασία την Κυριακή στο εμπόριο χρειαζόταν ειδική άδεια, και συνοδευόταν από μια σειρά απολαβών για τον εργαζόμενο όπως 75% πάνω στο ημερομίσθιο, έξτρα ρεπό μέσα στην επόμενη εβδομάδα κοκ, τα δικαιώματα αυτά, απέναντι στην κυριακάτικη εργασία, θα πέσουν το ένα μετά το άλλο προκαλώντας ντόμινο καταπατήσεων. Και την επαύριο που θα αποδεχθούμε ότι τα μαγαζιά δεν κλείνουν ποτέ, η υλοποίηση του αντεργατικού νομοσχεδίου θα ολοκληρώνει, πάνω στην θεσπισμένη κατάργηση της «ειδικής άδειας λειτουργίας», την επακόλουθη ομαλή κατάργηση του 75% πάνω στο ημερομίσθιο, το «αβάσιμο» του έξτρα ρεπό και όλων όσων τότε θα αξιώνουν να θεωρούνται θυσίες στη real politic και στα υπερκέρδη των πολυεθνικών ομίλων. Μέσα στην απόλυτη απορρύθμιση των συνθηκών εργασίας που επιχειρείται από Κυβέρνηση-Μνημόνια, και την καταπάτηση βασικών δικαιωμάτων όπως η χορήγηση αδειών να θεωρείται από πολλούς δεδομένη, μάλλον η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, δεν είναι απλά ένα ακόμη αγκάθι. Πολλώ δε μάλλον είναι η βίαιη αρχή της απορρύθμισης των εργασιακών μας δικαιωμάτων!!

Όσοι διεκδικούμε το αυτονόητο, ακούμε ως απάντηση τη μαγική φράση “πρέπει να έρθει η ανάπτυξη”. Ας αναλογιστούμε όμως τι σημαίνει “ανάπτυξη” σε χώρες όπως η Νιγηρία, όπου σήμερα η “ανάπτυξη” καλπάζει αλλά το 61% των κατοίκων της ζουν με λιγότερο από 1 δολάριο τη μέρα, και το βιοτικό επίπεδο συνεχίζει να μειώνεται παράλληλα με την αύξηση του επιπέδου ανάπτυξης.

Μας λένε ότι το μέτρο αυτό θα διευκολύνει τους καταναλωτές. Για όλους εμάς όμως που είμαστε κατά βάση εργαζόμενοι και δευτερευόντως καταναλωτές, η Κυριακή πρέπει να είναι η μέρα που δεν θα έχει συνεχόμενες ώρες ορθοστασίας, που δεν έχει πήγαινε - έλα για να ικανοποιηθεί ο παράξενος πελάτης, είναι η μέρα που την χρειαζόμαστε για να μπορούμε να αντέξουμε την υπόλοιπη εβδομάδα σε μια δουλειά που μας δίνει όλο και λιγότερα και απαιτεί όλο και περισσότερα.

Η ΕΕ και οι δουλικές, μνημονιακές κυβερνήσεις μας διαπλέκονται και αντιπροσωπεύουν τα κέρδη των επιχειρηματικών κέντρων, όχι το συμφέρον των εργαζόμενων. Σήμερα οι καταστηματάρχες- μεγάλοι και μικροί- στηριζόμενοι στον εργοδοτική τρομοκρατία και στους μνημονιακούς νόμους, επιβάλλουν στους εργαζόμενους των 450 ευρώ πλήθος αντεργατικών μέτρων, όπως οι «λευκές νύχτες», οι προσλήψεις της μίας μέρας, η «μαθητεία» - δουλειά χωρίς αποδοχές και η κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας, που νομοθέτησε η κυβέρνηση για τα μαγαζιά του ιστορικού κέντρου μέσα στο καλοκαίρι.

Εκατό χρόνια μετά την καθιέρωση της κυριακάτικης αργίας, προσπαθούν να καταργήσουν και τα τελευταία ίχνη εργατικών δικαιωμάτων, με αποτέλεσμα οι μισοί να μην μπορούμε να βρούμε δουλειά και οι άλλοι μισοί να δουλεύουμε σα σκλάβοι.

Οι Κυριακές είναι για να ξεκουραζόμαστε, να πηγαίνουμε βόλτα στη παραλία, να δούμε την παρέα μας, την οικογένεια μας, να κάνουμε έρωτα με το φίλο ή τη φίλη μας, να πάμε γήπεδο, να δώσουμε χρόνο σε εμάς.

Οι πολιτικές τους θέλουν εμάς τους εργαζόμενους διαιρεμένους. «Άνεργοι» - «εργαζόμενοι» - «ωφελούμενοι», «υψηλόμισθοι»- «χαμηλόμισθοι», «άνω των 25» - «κάτω των 25» κ.α. Να μην τους το επιτρέψουμε. Οργανωνόμαστε και διεκδικούμε συλλογικά τα δικαιώματα μας, παλεύουμε όλοι για όλους. Ήδη 4 χρόνια τώρα, η επέκταση του μέτρου για τις 52 Κυριακές, αναβάλλεται συνεχώς –και στην πράξη, παρά τις συνεχείς προσπάθειες για το αντίθετο- χάρη στους αγώνες των εργαζομένων, κάτι που οφείλουμε να επιβάλλουμε και για το μέτρο για τις 32, για τις 8, για κάθε Κυριακή που θέλουν να μας βάλουν να δουλεύουμε.

Ως εργαζόμενοι δηλώνουμε με κάθε τρόπο πως έρχονται εναντίον μας όλες αυτές οι «προοδευτικές ευρωπαϊκές μεταρρυθμίσεις», και πως θα διεκδικήσουμε μαζί με τους συναδέλφους μέχρι τέλους να μην εφαρμοστούν. Ως δίκτυο ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων θα είμαστε εκεί, να διασφαλίζουμε πως καμία inditex δε θα δουλεύει ανενόχλητη τις Κυριακές, κανένας εργαζόμενος δε θα νιώθει μόνος μπροστά σε κάθε είδος εκβιαστικά επιβαλλόμενη αυθαιρεσία.





Οργανώνουμε τη δουλειά στους χώρους εργασίας μας

Αν θέλεις να ψωνίζεις Κυριακή, ετοιμάσου να δουλέψεις Κυριακή.
Δεν δουλεύουμε, δεν καταναλώνουμε. Ούτε ένα ευρώ στην αγορά την Κυριακή



Επόμενη συνέλευση του Δικτύου Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων την Τετάρτη 23/5 στις 7.00 στο Στέκι Μεταναστών

Αθώωση για τους εργαζόμενους στο Φούρνο του Λάμπρου!

Την Τετάρτη 9/5 ολοκληρώθηκε το ποινικό δικαστήριο για τους 9 απολυμένους στο Φούρνο του Λάμπρου. Οι ψευδείς κατηγορίες της εργοδοσίας για σύσταση συμμορίας και εκβιασμό από την πλευρά των εργαζόμενων κατέπεσαν πανηγυρικά, οι εργαζόμενοι αθωώθηκαν και τα έξοδα της δικαστικής δίωξης βαραίνουν την εργοδοσία!

Η απεγνωσμένη προσπάθεια της εργοδοσίας να παρουσιάσει έναν αγώνα για την καταβολή δεδουλευμένων ως «τρομοκρατία», να κυνηγήσει δικαστικά τους εργαζόμενους με στόχο να κάμψει τις διεκδικήσεις τους και να ποινικοποιήσει τη συνδικαλιστική τους δράση, έπεσε στο κενό! Οι εργαζόμενοι στο Φούρνο του Λάμπρου όχι μόνο δεν έσκυψαν το κεφάλι και συνέχισαν να διεκδικούν, αλλά είχαν στο πλάι τους και ένα κίνημα αλληλεγγύης αποφασισμένο να δώσει μέχρι τέλους τη μάχη απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία!

Τα αφεντικά στον κλάδο του επισιτισμού, του εμπορίου, των τηλεπικοινωνιών, οι εργοδότες στα σύγχρονα κάτεργα της νεολαίας θα πρέπει να γνωρίζουν πως αν οι πολιτικές των κυβερνήσεων, της ΕΕ και του ΔΝΤ στέκονται δίπλα τους στο τσάκισμα των εργαζομένων (θεσπίζοντας αντιαπεργιακούς νόμους, εδραιώνοντας τις ελαστικές εργασίας κτλ), ΕΜΕΙΣ στεκόμαστε απέναντι! Ο ανυποχώρητος αγώνας και η αλληλεγγύη των εργαζομένων και της κοινωνίας θα δικαιώνει κάθε εργατικό αγώνα, μέσα και έξω απ’ τις δικαστικές αίθουσες!

Ως Δίκτυο Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων ήμασταν από την πρώτη στιγμή αλληλέγγυοι σ΄ αυτόν τον αγώνα και θα είμαστε δίπλα σε κάθε αγώνα εργαζομένου ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία, τη μαύρη, ανασφάλιστη εργασία και τις ελαστικές σχέσεις που μας θέλουν έρμαια στα χέρια των εργοδοτών! Η νίκη των εργαζόμενων στο Φούρνο του Λάμπρου και κάθε νίκη των επισφαλώς εργαζόμενων αποτελεί εχέγγυο για τη συνολική ανατροπή των συνθηκών εργασιακού μεσαίωνα που επικρατούν!

Σας καλούμε να βρεθούμε όλοι μαζί και πάλι στο πλάι των εργαζόμενων στις 28/6 που εκδικάζεται η αγωγή του εργοδότη απέναντι σε 3 εργαζόμενους για ψευδή κατάθεση στο ΙΚΑ!

Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ

Μπορεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να προσπαθεί να μας πείσει για το δικό της success story, δηλώνοντας ότι από τον Αύγουστο «βγαίνουμε από τα μνημόνια», όμως η πραγματικότητα που βιώνουμε κάθε μέρα δυστυχώς φαίνεται να είναι εντελώς διαφορετική. Η εργατική πρωτομαγιά, άλλοτε φάρος των εργατικών αγώνων και των κεκτημένων που κατακτήθηκαν με αίμα, έρχεται σε μια συγκυρία στην οποία η επίθεση απέναντι στο κόσμο της εργασίας δε λέει να κοπάσει.

Την ίδια στιγμή, όλοι γινόμαστε μάρτυρες ενός πολέμου που μαίνεται έξω από τη πόρτα μας, ενώ ταυτόχρονα ελλοχεύει ο κίνδυνος εμπλοκής και της χώρας μας σε αυτόν. Την ώρα που η συντριπτική πλειοψηφία της νεολαίας μαστίζεται από την ανεργία, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και την επισφάλεια, η κυβέρνηση δίνει εκατομμύρια στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς (βλ. ενοικίαση φρεγατών από το γαλλικό κράτος!) αντί να τα ίδια χρήματα να δοθούν για τη δημιουργία μόνιμων θέσεων εργασίας σε παιδεία, υγεία κτλ. Ταυτόχρονα, με τις ευλογίες ΝΑΤΟ και ΕΕ, η κυβέρνηση δε διστάζει να μετατρέψει τη χώρα σε ένα ορμητήριο πολέμου, συμμετέχοντας στην ουσία ενεργά στις πολεμικές επιχειρήσεις που αιματοκυλίζουν το συριακό λαό. Είναι προφανές, λοιπόν, πως αυτοί που σκορπούν το θάνατο στη Μέση Ανατολή, αυτοί που δίνουν το σάλπισμα του πολέμου για την Ελλάδα, είναι οι ίδιοι που επιβάλλουν τη φτώχια και τα μνημόνια στον ελληνικό λαό, και πως τα συμφέροντά τους καμία σχέση δεν έχουν με αυτά των εργαζομένων κάθε χώρας!

Φυσικά με παρόμοια ‘’ευαισθησία’’ καταλήγουμε και εμείς να πετιόμαστε στην ανεργία, να μας πλειστηριάζουν τα σπίτια, να ζούμε ή μάλλον να επιβιώνουμε με 400 ευρώ, να βιώνουμε τη κοροϊδία και την εκμετάλλευση στους χώρους εργασίας μας. Φτάνει να δει κανείς τα όλο και περισσότερα φαινόμενα εργοδοτικής αυθαιρεσίας με απολύσεις εγκύων και την νομιμοποίηση μάλιστα αυτών στη περίπτωση των μαζικών απολύσεων, την παράνομη κράτηση επιδομάτων και δώρων και τη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία που οργιάζει.

Ταυτόχρονα, δε λείπουν αναδιαρθρώσεις στις μορφές απασχόλησης (προωθώντας συμβάσεις μηδενικών ωρών, mini-jobs και άλλες νέες μορφές εργασίας) και την διάλυση των εναπομεινάντων εργασιακών δικαιωμάτων, σε μια προσπάθεια να μας κάνουν να δουλεύουμε με ακόμα πιο ευέλικτες και επισφαλείς συνθήκες και με ακόμα λιγότερα δικαιώματα, καταργώντας κάθε έννοια μόνιμης και σταθερής δουλειάς με δικαιώματα, δημιουργώντας αντ’ αυτού μια γκρίζα ζώνη ανακυκλούμενης μισο-ανεργιας και μισο-εργασίας.

Κομβικό ρόλο σε αυτό έρχονται να παίξουν τα προγράμματα ΟΑΕΔ- ΕΣΠΑ που από την μία θέτουν εξαιρετικά αυστηρά κριτήρια στους ανέργους προκειμένου να μπορούν να παίρνουν έστω και αυτό το ελάχιστο επίδομα ανεργίας, προσπαθώντας παράλληλα να περιορίσουν ακόμα περισσότερο τον αριθμό των δικαιούχων με διάφορα «κόλπα», ενώ παράλληλα επιδοτούν τους εργοδότες να δημιουργούν κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας χωρίς κανένα δικαίωμα. Παράλληλα, με μορφές απασχόλησης όπως τα κοινωφελή προγράμματα προσπαθούν να καλύψουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες με το ελάχιστο δυνατό κόστος, κάτι που οδηγεί μέχρι και σε θανάτους με αρκετές περιπτώσεις εργατικών ατυχημάτων τα τελευταία χρόνια για τα οποία κανείς δε λογοδότησε.

Στις προσπάθειες των εργαζομένων για οργάνωση και διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους, η κυβέρνηση ,πιστή στις επιταγές Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ έφερε και το νομοσχέδιο που στην πραγματικότητα απαγορεύει τις απεργίες, απαιτώντας την συμμετοχή του 50%+1 των οικονομικά τακτοποιημένων μελών. Με αυτόν τον τρόπο χτυπάνε τα πρωτοβάθμια σωματεία, που όλο το προηγούμενο διάστημα δίναν αγώνες- αφήνοντας στο απυρόβλητο προφανώς τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατείες των ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ που είναι οι πιο πρόθυμοι υπερασπιστές των αντεργατικών αναδιαρθρώσεων και συνδιαλέγονται ανοιχτά με το ΣΕΒ και το ΔΝΤ, προσπαθώντας να καταστείλουν ή να την δυνατότητα των εργαζομένων να οργανώνονται και να διεκδικούν. Πρόκειται εν ολίγοις για ένα μέτρο που βάζει φραγμό στην δυνατότητα που έχουμε να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας!

Για εμάς ως δίκτυο ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων όλα τα παραπάνω ζητήματα αποτελούν casus belli και θα είμαστε στο δρόμο να τα αντιπαλέψουμε. Απέναντι στην αποδοχή της μνημονιακής πραγματικότητας, απέναντι αποδοχή της στυγνής εκμετάλλευσης από την εκάστοτε εργοδοσία που προσπαθούν να μας επιβάλλουν, εμείς απαντάμε πως όλα αυτά δεν είναι μονόδρομος! Μονόδρομος είναι για εμάς η συλλογική διεκδίκηση, η αλληλεγγύη και η πιστή ότι τα πράγματα μπορούν να πάνε αλλιώς και ανατραπεί ο δυσμενής συσχετισμός απέναντι στης δυνάμεις της εργασίας.

Απέναντι σε όλα αυτά εμείς λέμε ότι πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα μας. Δίνοντας ξανά ζωή στην εργατική πρωτομαγιά, κόντρα στην λογική των γραφειοκρατικών ηγεσιών των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, βγαίνοντας μαχητικά και όχι εθιμοτυπικά στον δρόμο, για να σπάσουμε την απογοήτευση των συναδέλφων μας (και την δική μας) και των τσαμπουκά των αφεντικών. Συντονιζόμαστε από τα κάτω με όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, ενάντια στον κυβερνητικό και γραφειοκρατικό συνδικαλισμό. Προτάσσουμε τους δικούς μας, ανυποχώρητους αγώνες και διεκδικούμε ζωή και δουλειά με αξιοπρέπεια, σύμφωνα με τις ανάγκες μας.

-ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

-ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

-ΟΧΙ ΣΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ

-ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ

-ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΡΙΤΗ 1 ΜΑΙΟΥ, στις 10 π.μ., στην ΚΑΜΑΡΑ

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΚΙ ΑΙΤΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΧΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΑΡΣΙΣ

Οι απλήρωτοι εργαζόμενοι στις ΜΚΟ που δουλεύουν στα hot spot με πρόσφυγες, είναι η
τελευταία εικόνα που συμπληρώνει το κάδρο της εκμετάλλευσης.
Ενώ λίγες μέρες πριν η Δύση βομβάρδισε ακόμη μια φορά την περιοχή της Συρίας, συνεχίζοντας
έναν άγριο ιμπεριαλιστικό πόλεμο που διεξάγεται εδώ και 7 χρόνια, η εμπλοκή της Ελλάδας στο
αιματοκύλισμα ενός ολόκληρου λαού είναι και αυτή με τη σειρά της που γεννά τα καραβάνια των
προσφύγων και των μεταναστών. Οι ιερές συμμαχίες με τους εταίρους, η ενεργή ένταξη στο
ΝΑΤΟ και ο ρόλος που θέλει να παίζει η Ελλάδα χτίζουν τις βάσεις του θανάτου στην Κρήτη και σε
όλη την επικράτεια, μέσα από την παραχώρηση βάσεων, και δίνουν γη και ύδωρ σε αυτούς που
βομβαρδίζουν και διεξάγουν τον πόλεμο.
Τη στιμή που συμεριλαμβανόμαστε στους ενεργούς αυτουργούς του πολέμου και στον ξεριζωμό
ανθρώπων, η ιδεολογία της φιλανθρωπίας γεννάτε σαν να μην έχει σχέση η χώρα μας στη μηχανή
του πολέμου. Ο ίδιος που έχει ενενργή συμμετοχή στο να τους σκοτώνει και να διαλύει την
πατρίδα και τις ζωές τους, τους αντιμετωπίζει σαν επαίτες ελεημοσύνης, κλείνοντάς τους σε
κέντρα κράτησης με διάφορες παραλλαγές στην ονομασία. Πλάι στην πραγματικότητα
εγκλωβισμένων ανθρώπων που διαμαρτύρονται, σε άθλιες συνθήκες κράτησης, είδαμε πριν λίγες
μέρες στη Μόρια εθνικιστές να πετροβολούν και να προσπαθούν να τους κάψουν σε συνεργασία
με τις αστυνομικές δυνάμεις, που προχώρησαν ακόμη και σε συλλήψεις προσφύγων που
δέχονταν επίθεση!!!
Είναι φανερό λοιπόν πως η κόλαση δεν τελειώνει για αυτούς ανθρώπους, αλλά η προσφυγιά τους
τους καταδιώκει σε κάθε σταθμό και προορισμό. Όλη η διαχείριση των ροών παραχωρείται σε
ΜΚΟ, μακρυά από την ενσωμάτωση στον κοινωνικό ιστό και την αρμονική συνύπαρξη,
παράλληλα με μια συμφωνία εισροής μεγάλων κεφαλαίων στα ταμεία των ΜΚΟ. Αντί να
ενισχυθούν οι δημόσιες υποδομές ώστε να μπορούν να υποστηρίξουν το αυτονόητο δικαίωμα
αυτών των ανθρώπων, όπως σίτιση, στέγαση, περίθαλψη, εργασία κοκ. Αντί να γίνουν
προσλήψεις στα νοσοκομεία και σχολεία. Αντί να ενισχυθεί η κοινωνική πρόνοια. Παραχωρείται
όλος αυτός ο τομέας στις ΜΚΟ, πρέσβυρες της «φιλανθρωπίας», της εκμετάλλευσης και της
διαχείρισης της εξαθλίωσης, ώστε να υποκαταστήσουν ολόκληρο κομμάτι του κοινωνικού
κράτους, με εργαζόμενους απλήρωτους, με διαλυμμένες εργασιακες σχέσεις, άλλοτε με λευκές
συμμβάσεις, άλλωτε με συμβάσεις που καταπατόνται, ή με συμβάσεις ορισμένου χρόνου που
υποβάλλουν τους εργαζόμενους στο διαρκές άγχος της ανανέωσης τους.
Πλαί λοιπόν στα δίκαια αιτήματα των εργαζόμενων σε επίσχεση της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ για την άμεση
πληρωμή τους και τις αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας του, παλεύουμε για ενίσχυση των
δημόσιων υποδομών και για προσλήψεις προσωπικού με μόνιμη και σταθερή δουλειά.

ΔΕ ΔΩΡΙΖΟΥΜΕ- ΔΕΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΜΕ ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ!

Εάν διαβάζεις αυτό το κείμενο, μάλλον θα σου είναι ήδη γνωστά τα μαύρα μεροκάματα, οι απλήρωτες υπερωρίες, τα μισά ένσημα, η εναλλαγή στα πόστα κι ενδεχομένως ν’ αναρωτιέσαι αν αυτή τη χρονιά θα πληρωθείς το δώρο του Πάσχα. Εργαζόμενοι στον επισιτισμό, σε μεγάλες εμπορικές αλυσίδες και μικρότερα μαγαζιά, σε σούπερ μάρκετ, σε call center, όλοι στον κοινό παρονομαστή της εργοδοτικής αυθαιρεσίας που όπου κι όποτε μπορεί κλέβει την ασφάλιση, τις υπερωρίες, τα επιδόματα. Δεν πέρασε άλλωστε πολύς καιρός από τη γνωστοποίηση καταγγελιών από πλευράς κάποιων εργαζομένων για τη μη καταβολή του δώρου Χριστουγέννων ή ακόμη και για καταχρηστικές απολύσεις όσων αρνήθηκαν να το επιστρέψουν. Η στάση των εργοδοτών είναι γνωστή: το δώρο δε δίνεται πουθενά άρα γιατί να το στο πληρώσουν αυτοί, οι απειλές πως, εάν δεν επιστρέψεις το δώρο δε θα έχεις δουλειά την επόμενη μέρα, δίνουν και παίρνουν. Κι αν κάποιοι συνάδελφοί σου χάνουν το δώρο δουλεύοντας υπό το καθεστώς μαύρης κι ανασφάλιστης εργασίας, πολλοί εξαναγκάζονται να το επιστρέψουν αφού το πληρωθούν.

Όμως παρά την τρομοκρατία των εργοδοτών, το δώρο είναι δικαίωμα των εργαζόμενων κι η αυθαιρεσία της μη καταβολής του πρέπει να φοβίζει και να βαραίνει τον εργοδότη.

Πριν μόνο λίγους μήνες δυο εργαζόμενοι σε κατάστημα της γνωστής αλυσίδας Brothers in Law στη Λάρισα αρνήθηκαν να επιστρέψουν το δώρο Χριστουγέννων που τους είχε καταβληθεί. Η εργοδοσία σε μια προσπάθεια τρομοκράτησης των υπολοίπων προχώρησε στην εκδικητική απόλυση των εργαζόμενων που δε συμμορφώθηκαν στην παράλογη απαίτησή της. Οι ίδιοι δίνοντας αγώνα μέσα από τα συνδικαλιστικά τους όργανα και καταγγέλοντας το περιστατικό στην επιθεώρηση εργασίας διεκδίκησαν και πέτυχαν την επαναπρόσληψή τους δίνοντας ένα μήνυμα στους συναδέλφους τους ότι η αντίσταση των εργαζομένων μπορεί να νικά κι ένα παράλληλο μήνυμα στην εργοδοσία πως οι αυθαιρεσίες της πρέπει να φοβίζουν την ίδια κι όχι τους εργαζόμενους. Πολλές ήταν και οι περιπτώσεις όπου και στην πόλη μας εργαζόμενοι αρνήθηκαν την επιστροφή του δώρου, κατήγγειλαν στο σωματείο τους την παράνομη συμπεριφορά των εργοδοτών, διεκδίκησαν και πέτυχαν την καταβολή του συνολικού ποσού του δώρου.

Με το χώρο του επισιτισμού και του τουρισμού ν’ αποτελούν την πιο μελανή πρωτοπορία σε εργατικές καταπατήσεις, καταλαβαίνουμε ότι η ανάπτυξη που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, σε απόλυτη ευθυγράμμιση με την ΕΕ, σημαίνει νέους εργαζόμενους οι οποίοι θα δουλεύουν μαύρα και ανασφάλιστα, δε θα πληρώνονται τα δώρα και τις υπερωρίες τους, θα ζουν υπό το διαρκή φόβο της απόλυσης, θα είναι “ευέλικτοι”, δηλαδή θα δουλεύουν κατά την τουριστική περίοδο 7 μέρες την βδομάδα, 12 ώρες την ημέρα, χωρίς άδειες, μέχρι τελικής πτώσης. Τη νέα αυτή εργασιακή πραγματικότητα έρχονται να συμπληρώσουν και να εξυπηρετήσουν το νέο Εργασιακό νομοσχέδιο κι ο αντισυνδικαλιστικός νόμος, διαμορφώνοντας ένα εύφορο πεδίο υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων από τους εργοδότες τους, ξηλώνοντας στην πράξη το δικαίωμα της απεργίας, περιστέλλοντας τις συνδικαλιστικές ελευθερίες.

Όπως κι αν θέλουν να περιγράψουν το μέλλον μας, τα παραδείγματα των εργαζομένων που αντιστέκονται, δεν τρομοκρατούνται και διεκδικούν, δείχνουν τον άλλο δρόμο. Το δώρο του Πάσχα ας μη γίνει το δώρο των Χριστουγέννων που δεν πληρώθηκες, δε ζήτησες ή εξαναγκάστηκες να επιστρέψεις. Φέτος διεκδικούμε το δώρο του Πάσχα, γνωστοποιούμε και καταγγέλλουμε τα περιστατικά εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Απευθυνόμαστε στο σωματείο και σε εργατικές συλλογικότητες.

Καταγγελία της Attack Χανίων: Όποιος απολύει έγκυο ή νέα μητέρα, θα μας βρει μπροστά του!

Ήταν έγκυος και την απέλυσαν, προσέφυγε στην αστική δικαιοσύνη και οι δικαστές υπερασπίστηκαν
την εργοδοσία! Δεν είναι κάποιο σενάριο, αλλά η σκληρή πραγματικότητα με την οποία ήρθε
αντιμέτωπη το τελευταίο διάστημα εργαζόμενη σε οίκο ευγηρίας στα Χανιά. Η εργοδοσία προέβη
πριν μήνες σε αυτή την απόλυση, ισχυριζόμενη ότι δεν μπορεί η γυναίκα να ανταπεξέλθει
στα καθήκοντά της λόγω εγκυμοσύνης, με την ίδια να προσπαθεί να βρει το δίκιο της, αλλά με το
δικαστήριο να τάσσεται τελικά εναντίον της! Γιατί για τους φραγκάτους και το σύστημά τους, αν
είσαι έγκυος ή μητέρα, δεν τους φέρνεις όσο χρήμα θέλουν...
Καταγγέλουμε απερίφραστα την εργοδοσία που αποφάσισε την απόλυση της εργαζομένης,
καθώς και τη δικαστική απόφαση που τάσσεται ενάντια στο δικαίωμά της στην εργασία!
Το περιστατικό αυτό είναι ένα από τα χιλιάδες φαινόμενα εργοδοτικής αυθαιρεσίας, με τις γυναίκες
εργαζόμενες να βρίσκονται συχνά στο στόχαστρο. Πρόσφατη είναι και άλλη απόλυση εγκύου,
από την εταιρία VresNet, με τον εργοδότη να μηνύει μέλη του σωματείου της που την
υπερασπίστηκαν, αλλά και καθηγητές, μέλη του ΔΣ της Α'ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης, επειδή υπέγραψαν
ψήφισμα αλληλεγγύης!
Η βίαιη προσαρμογή των εργαζομένων στο καθεστώς της τρομοκρατίας, της ατομικότητας, της
εξουθενωτικής πολύωρης δουλειάς με ελάχιστες αμοιβές, των ομαδικών απολύσεων, της
επισφάλειας, μαζί με την ποινικοποίηση του συνδικαλισμού και της εργατικής αλληλεγγύης,
βρίσκεται σε πρώτο πλάνο για την ΕΕ και τις κυβερνήσεις της. Δεν είναι τυχαία, πέρα των άλλων
μέτρων, η πρόσφατη απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου που νομιμοποιεί ακόμη και τις
απολύσεις εγκύων! Θέλουν αναλώσιμο εργατικό δυναμικό, πλήρως αποδοτικό και υπάκουο που
θα τους αποφέρει το μέγιστο δυνατό κέρδος.
Γελιούνται αν νομίζουν πως θα τους αφήνουμε να μας τρομοκρατούν και να μας εκβιάζουν!
Κάθε νέος και νέα που δίνει τη μάχη να βρει μια δουλειά για να επιβιώσει, έχει τη δυνατότητα
και πρέπει να αντιδράσει και να παλέψει ενάντια σε κάθε μορφή εργοδοτικής αυθαιρεσίας,
μέσα από το σωματείο του ή τις εργατικές συλλογικότητες που παλεύουν για τα συμφέροντα
των εργαζομένων, ενάντια στα συμφέροντα της εργοδοσίας και τους νόμους της αγοράς. Πόσο
μάλλον οι γυναίκες, μητέρες και μη, που υφίστανται επιπλέον καταπίεση λόγω φύλου και στους
χώρους δουλειάς, χρειάζεται να μπουν θαρρετά στον αγώνα. Ενάντια στην επίθεση στους
εργαζομένους, θα δώσουμε τη μάχη για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, πλήρη δικαιώματα,
ασφαλείς συνθήκες εργασίας, υπογραφή συλλογικών συμβάσεων με βάση τις ανάγκες μας!

Να ανακληθεί άμεσα η απόλυση!
Κανείς εργαζόμενος-άνεργος μόνος του!
Οργανωνόμαστε, παλεύουμε, νικάμε!

ΑΡΝΙΕΜΑΙ ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΟΥΝ Ο,ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ *μια καταγγελία για τη μαθητεία και την πρακτική

Μάλλον θα διαβάζεις αυτό το κείμενο μετρώντας αντίστροφα τα λεπτά μέχρι να μπεις στο επόμενο
μάθημα ή λίγο πριν ξεκινήσεις για τη δουλειά, εκείνη την διαδικασία που προσπαθούν να σε πείσουν ότι
επειδή ονομάζεται μαθητεία ή πρακτική άσκηση, δεν είναι κανονική εργασία. Και πως, αφού δεν είναι
κανονική εργασία,ο μισθός μπορεί να είναι ελάχιστος ή να απουσιάζει παντελώς, ενώ εσύ υποχρεώνεσαι
να καλύψεις την ασφάλισή σου από την τσέπη σου! Κι όλα αυτά, αφού έχεις ήδη πληρώσει τα δίδακτρα
για τη σχολή μέχρι τελευταίο ευρώ, μιας και διαφορετικά δεν επιτρέπεται να δώσεις εξετάσεις.
Σ’ αυτήν την κακοπληρωμένη/απλήρωτη εργασία, ο πρακτικάριος πιέζεται, επιπλέον, να κάνει
πολλαπλές παραχωρήσεις. Κάλυψη πόστων που δεν σχετίζονται με την εργασία του, εργασία το
Σαββατοκύριακο που τυπικά απαγορεύεται, μέχρι κάθε λογής θελήματα και χαμαλίκια για τον εργοδότη.
Παραχωρήσεις που γίνονται με στόχο να έχει μια καλή αξιολόγηση που θα του ανοίξει ίσως κάποια
πόρτα σε έναν επόμενο εργοδότη, χωρίς να προσμετράται ωστόσο αυτό το διάστημα ως προϋπηρεσία.
Κι όταν, μετά από όλα αυτά, έρχεται η ώρα να πάρεις το πτυχίο σου, μαθαίνεις πως αυτό δεν σου
κατοχυρώνει κανένα επαγγελματικό δικαίωμα! Θα πρέπει να δώσεις και εξετάσεις για να λάβεις την
απαιτούμενη πιστοποίηση του πτυχίου, διαδικασία που μπορεί να καθυστερήσει ακόμη και χρόνια,
ανάλογα με την ειδικότητα. Μπαίνεις, λοιπόν, από νωρίς σε ένα διαρκές κυνήγι πληρωμένων
πιστοποιητικών, που στην πραγματικότητα δεν εγγυάται τίποτα παραπάνω από την προσθήκη φίλτρων
για να μας ξεσκαρτάρουν και να μας θέτουν συνεχώς τον εκβιασμό πως αν δεν υποταχθούμε άνευ όρων,
αρνούμενοι όλα τα δικαιώματα μας, θα πάρουν τον επόμενο.
Η αλήθεια είναι πως ό,τι χαρτί και να έχουμε στα χέρια μας ο δρόμος που περιγράφεται από τα
μνημόνια, την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και την ΕΕ, συνοψίζεται στην τεράστια ανεργία, σε μισθούς πείνας και
τις ολοένα χειρότερες συνθήκες εργασίας για τους νέους εργαζόμενους. Η μαθητεία και η πρακτική είναι
από τους πιο στυγνούς εκβιασμούς συμμόρφωσης σε αυτό το κάδρο. Νέοι εργαζόμενοι, χωρίς την
ταυτότητα του φοιτητή/σπουδαστή, αλλά ούτε και του εργαζόμενου, εξαναγκάζονται σε ένα όργιο
εκμετάλλευσης, εργοδοτικής αυθαιρεσίας και τρομοκρατίας. Μια κατάσταση που προδιαγράφει τη
ζοφερή εργασιακή πραγματικότητα που περνούν μια σειρά νομοθετημάτων (βλ. Νέο εργασιακό
νομοσχέδιο, αντισυνδικαλιστικός νόμος, κατάργηση κυριακάτικης αργίας κοκ). Πάνω στην ανάγκη μας
να εργαστούμε χτίζουν την «ανάπτυξη» τους, την «προσέλκυση κεφαλαίων» και την κερδοφορία τους.
Η ανάπτυξη τους είναι η καταστροφή της ζωής μας. Στρέφουμε τη ματιά μας στους εργαζόμενους που
στους χώρους εργασίας σηκώσανε κεφάλι, που στην τρομοκρατία του εργοδότη για απόλυση
απαντήσανε με απεργίες, που μπροστά στις προσωπικές απειλές από τον εργοδότη σταθήκαν
αλληλέγγυοι στο συνάδελφο, στους εργατικούς αγώνες που κατέκτησαν πως δεν θα δουλεύουμε σα
σκλάβοι, που κατέκτησαν το μπόι των ονείρων μας. Σ` αυτούς βλέπουμε το δρόμο που πρέπει να
διαβούμε.

ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΜΑΣ

Ψήφισμα για τη VresΝet από την Α' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης

Καταγγελία για το όργιο αυταρχισμού από την εργοδοσία της εταιρείας VresNET

Καταδικάζουμε τον εργοδότη της εταιρείας VresNET (εταιρεία τηλεφωνικού καταλόγου στην Καλλιθέα, Αθήνα) Ηρακλή Μπάμζα, ο οποίος απέλυσε έγκυο εργαζόμενη στον έβδομο μήνα εγκυμοσύνης και στην συνέχεια απέλυσε τρεις ακόμα εργαζόμενους από την εταιρεία που τόλμησαν να μιλήσουν για το αυτονόητο, υπερασπιζόμενοι τη συνάδελφό τους.

Στη συνέχεια, και σε ένα όργιο αυταρχισμού, ο εργοδότης πρόσφατα προχώρησε και σε μηνύσεις. Μια σε συνάδελφο μέλος του ΔΣ του ΣΕΤΗΠ και μια στην συνάδελφο που κατέθεσε υπέρ της εργαζόμενης εγκύου στην επιθεώρηση εργασίας! Οι δύο εργαζόμενοι που μηνύονται για την αυτονόητη συμπαράστασή τους στην απολυμένη, είναι μέλη της πρωτοβουλίας RADICAL IT και συμμετέχουν στο κλασικό συνδικάτο ΣΕΤΗΠ. Ταυτόχρονα μήνυσε και την απολυμένη εργαζόμενη επειδή αντιστάθηκε στην εργοδοτική αυθαιρεσία.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο ίδιος άνθρωπος μήνυσε και ολόκληρο το ΔΣ της Α’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης, επειδή τόλμησε να εκφράσει και αυτό την αλληλεγγύη του στην εργαζόμενη! Αυτό το γεγονός είχε ως αποτέλεσμα την κράτηση στο Α.Τ. Τούμπας της προέδρου της Α’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης και του αντιπροέδρου για ώρες. Είναι απαράδεκτο κάθε φορά που ένας αυταρχικός εργοδότης μηνύει για “συκοφαντική δυσφήμιση” όσους διαμαρτύρονται και καταγγέλουν τις αυθαιρεσίες του, να τη βγάζουν συνδικαλιστές στα κρατητήρια!

Η αδιαλλαξία της εργοδοσίας πάει πακέτο με την επίθεση στη μητρότητα, όπως με την πρόσφατη απόφαση του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου (σύμφωνα με το οποίο σε περίπτωση ομαδικών απολύσεων μπορούν να συμπεριληφθούν και γυναίκες σε εγκυμοσύνη), αλλά και με την τρομοκράτηση των εργαζόμενων, πρακτικές που δεν πρέπει να μείνουν αναπάντητες από το εργατικό κίνημα.

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στην απολυμένη εργαζόμενη και στους εργαζόμενους που μηνύθηκαν. Δηλώνουμε την στήριξη μας σε κάθε εργαζόμενο που διεκδικεί τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας του, που παλεύει ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία, που υπερασπίζεται τα εργατικά δικαιώματα.

Να μην αφήσουμε αναπάντητο να πράττει κάποιος το αυτονόητο και να μηνύεται για την αλληλεγγύη του! Καλούμε όσο το δυνατόν περισσότερα σωματεία, εργατικές συλλογικότητες, συλλόγους να καταδικάσουν τις αντεργατικές πρακτικές του ιδιοκτήτη της VresNET. Καμία απειλή, καμία απόλυση, καμιά αυθαιρεσία να μην μείνει αναπάντητη.

• Απαιτούμε την άμεση απόσυρση των μηνύσεων! Κάτω τα χέρια από όποιον σηκώνει κεφάλι!
• Απαιτούμε την πλήρη δικαίωση της απολυμένης εργαζόμενης! Σεβασμό στη μητρότητα και τα δικαιώματα των γυναικών.

Το πρόγραμμα του διημέρου ενάντια στην ανεργία και την επισφάλεια