Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ

Μπορεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να προσπαθεί να μας πείσει για το δικό της success story, δηλώνοντας ότι από τον Αύγουστο «βγαίνουμε από τα μνημόνια», όμως η πραγματικότητα που βιώνουμε κάθε μέρα δυστυχώς φαίνεται να είναι εντελώς διαφορετική. Η εργατική πρωτομαγιά, άλλοτε φάρος των εργατικών αγώνων και των κεκτημένων που κατακτήθηκαν με αίμα, έρχεται σε μια συγκυρία στην οποία η επίθεση απέναντι στο κόσμο της εργασίας δε λέει να κοπάσει.

Την ίδια στιγμή, όλοι γινόμαστε μάρτυρες ενός πολέμου που μαίνεται έξω από τη πόρτα μας, ενώ ταυτόχρονα ελλοχεύει ο κίνδυνος εμπλοκής και της χώρας μας σε αυτόν. Την ώρα που η συντριπτική πλειοψηφία της νεολαίας μαστίζεται από την ανεργία, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και την επισφάλεια, η κυβέρνηση δίνει εκατομμύρια στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς (βλ. ενοικίαση φρεγατών από το γαλλικό κράτος!) αντί να τα ίδια χρήματα να δοθούν για τη δημιουργία μόνιμων θέσεων εργασίας σε παιδεία, υγεία κτλ. Ταυτόχρονα, με τις ευλογίες ΝΑΤΟ και ΕΕ, η κυβέρνηση δε διστάζει να μετατρέψει τη χώρα σε ένα ορμητήριο πολέμου, συμμετέχοντας στην ουσία ενεργά στις πολεμικές επιχειρήσεις που αιματοκυλίζουν το συριακό λαό. Είναι προφανές, λοιπόν, πως αυτοί που σκορπούν το θάνατο στη Μέση Ανατολή, αυτοί που δίνουν το σάλπισμα του πολέμου για την Ελλάδα, είναι οι ίδιοι που επιβάλλουν τη φτώχια και τα μνημόνια στον ελληνικό λαό, και πως τα συμφέροντά τους καμία σχέση δεν έχουν με αυτά των εργαζομένων κάθε χώρας!

Φυσικά με παρόμοια ‘’ευαισθησία’’ καταλήγουμε και εμείς να πετιόμαστε στην ανεργία, να μας πλειστηριάζουν τα σπίτια, να ζούμε ή μάλλον να επιβιώνουμε με 400 ευρώ, να βιώνουμε τη κοροϊδία και την εκμετάλλευση στους χώρους εργασίας μας. Φτάνει να δει κανείς τα όλο και περισσότερα φαινόμενα εργοδοτικής αυθαιρεσίας με απολύσεις εγκύων και την νομιμοποίηση μάλιστα αυτών στη περίπτωση των μαζικών απολύσεων, την παράνομη κράτηση επιδομάτων και δώρων και τη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία που οργιάζει.

Ταυτόχρονα, δε λείπουν αναδιαρθρώσεις στις μορφές απασχόλησης (προωθώντας συμβάσεις μηδενικών ωρών, mini-jobs και άλλες νέες μορφές εργασίας) και την διάλυση των εναπομεινάντων εργασιακών δικαιωμάτων, σε μια προσπάθεια να μας κάνουν να δουλεύουμε με ακόμα πιο ευέλικτες και επισφαλείς συνθήκες και με ακόμα λιγότερα δικαιώματα, καταργώντας κάθε έννοια μόνιμης και σταθερής δουλειάς με δικαιώματα, δημιουργώντας αντ’ αυτού μια γκρίζα ζώνη ανακυκλούμενης μισο-ανεργιας και μισο-εργασίας.

Κομβικό ρόλο σε αυτό έρχονται να παίξουν τα προγράμματα ΟΑΕΔ- ΕΣΠΑ που από την μία θέτουν εξαιρετικά αυστηρά κριτήρια στους ανέργους προκειμένου να μπορούν να παίρνουν έστω και αυτό το ελάχιστο επίδομα ανεργίας, προσπαθώντας παράλληλα να περιορίσουν ακόμα περισσότερο τον αριθμό των δικαιούχων με διάφορα «κόλπα», ενώ παράλληλα επιδοτούν τους εργοδότες να δημιουργούν κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας χωρίς κανένα δικαίωμα. Παράλληλα, με μορφές απασχόλησης όπως τα κοινωφελή προγράμματα προσπαθούν να καλύψουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες με το ελάχιστο δυνατό κόστος, κάτι που οδηγεί μέχρι και σε θανάτους με αρκετές περιπτώσεις εργατικών ατυχημάτων τα τελευταία χρόνια για τα οποία κανείς δε λογοδότησε.

Στις προσπάθειες των εργαζομένων για οργάνωση και διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους, η κυβέρνηση ,πιστή στις επιταγές Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ έφερε και το νομοσχέδιο που στην πραγματικότητα απαγορεύει τις απεργίες, απαιτώντας την συμμετοχή του 50%+1 των οικονομικά τακτοποιημένων μελών. Με αυτόν τον τρόπο χτυπάνε τα πρωτοβάθμια σωματεία, που όλο το προηγούμενο διάστημα δίναν αγώνες- αφήνοντας στο απυρόβλητο προφανώς τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατείες των ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ που είναι οι πιο πρόθυμοι υπερασπιστές των αντεργατικών αναδιαρθρώσεων και συνδιαλέγονται ανοιχτά με το ΣΕΒ και το ΔΝΤ, προσπαθώντας να καταστείλουν ή να την δυνατότητα των εργαζομένων να οργανώνονται και να διεκδικούν. Πρόκειται εν ολίγοις για ένα μέτρο που βάζει φραγμό στην δυνατότητα που έχουμε να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας!

Για εμάς ως δίκτυο ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων όλα τα παραπάνω ζητήματα αποτελούν casus belli και θα είμαστε στο δρόμο να τα αντιπαλέψουμε. Απέναντι στην αποδοχή της μνημονιακής πραγματικότητας, απέναντι αποδοχή της στυγνής εκμετάλλευσης από την εκάστοτε εργοδοσία που προσπαθούν να μας επιβάλλουν, εμείς απαντάμε πως όλα αυτά δεν είναι μονόδρομος! Μονόδρομος είναι για εμάς η συλλογική διεκδίκηση, η αλληλεγγύη και η πιστή ότι τα πράγματα μπορούν να πάνε αλλιώς και ανατραπεί ο δυσμενής συσχετισμός απέναντι στης δυνάμεις της εργασίας.

Απέναντι σε όλα αυτά εμείς λέμε ότι πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα μας. Δίνοντας ξανά ζωή στην εργατική πρωτομαγιά, κόντρα στην λογική των γραφειοκρατικών ηγεσιών των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, βγαίνοντας μαχητικά και όχι εθιμοτυπικά στον δρόμο, για να σπάσουμε την απογοήτευση των συναδέλφων μας (και την δική μας) και των τσαμπουκά των αφεντικών. Συντονιζόμαστε από τα κάτω με όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, ενάντια στον κυβερνητικό και γραφειοκρατικό συνδικαλισμό. Προτάσσουμε τους δικούς μας, ανυποχώρητους αγώνες και διεκδικούμε ζωή και δουλειά με αξιοπρέπεια, σύμφωνα με τις ανάγκες μας.

-ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

-ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

-ΟΧΙ ΣΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ

-ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ

-ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΡΙΤΗ 1 ΜΑΙΟΥ, στις 10 π.μ., στην ΚΑΜΑΡΑ

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΚΙ ΑΙΤΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΧΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΑΡΣΙΣ

Οι απλήρωτοι εργαζόμενοι στις ΜΚΟ που δουλεύουν στα hot spot με πρόσφυγες, είναι η
τελευταία εικόνα που συμπληρώνει το κάδρο της εκμετάλλευσης.
Ενώ λίγες μέρες πριν η Δύση βομβάρδισε ακόμη μια φορά την περιοχή της Συρίας, συνεχίζοντας
έναν άγριο ιμπεριαλιστικό πόλεμο που διεξάγεται εδώ και 7 χρόνια, η εμπλοκή της Ελλάδας στο
αιματοκύλισμα ενός ολόκληρου λαού είναι και αυτή με τη σειρά της που γεννά τα καραβάνια των
προσφύγων και των μεταναστών. Οι ιερές συμμαχίες με τους εταίρους, η ενεργή ένταξη στο
ΝΑΤΟ και ο ρόλος που θέλει να παίζει η Ελλάδα χτίζουν τις βάσεις του θανάτου στην Κρήτη και σε
όλη την επικράτεια, μέσα από την παραχώρηση βάσεων, και δίνουν γη και ύδωρ σε αυτούς που
βομβαρδίζουν και διεξάγουν τον πόλεμο.
Τη στιμή που συμεριλαμβανόμαστε στους ενεργούς αυτουργούς του πολέμου και στον ξεριζωμό
ανθρώπων, η ιδεολογία της φιλανθρωπίας γεννάτε σαν να μην έχει σχέση η χώρα μας στη μηχανή
του πολέμου. Ο ίδιος που έχει ενενργή συμμετοχή στο να τους σκοτώνει και να διαλύει την
πατρίδα και τις ζωές τους, τους αντιμετωπίζει σαν επαίτες ελεημοσύνης, κλείνοντάς τους σε
κέντρα κράτησης με διάφορες παραλλαγές στην ονομασία. Πλάι στην πραγματικότητα
εγκλωβισμένων ανθρώπων που διαμαρτύρονται, σε άθλιες συνθήκες κράτησης, είδαμε πριν λίγες
μέρες στη Μόρια εθνικιστές να πετροβολούν και να προσπαθούν να τους κάψουν σε συνεργασία
με τις αστυνομικές δυνάμεις, που προχώρησαν ακόμη και σε συλλήψεις προσφύγων που
δέχονταν επίθεση!!!
Είναι φανερό λοιπόν πως η κόλαση δεν τελειώνει για αυτούς ανθρώπους, αλλά η προσφυγιά τους
τους καταδιώκει σε κάθε σταθμό και προορισμό. Όλη η διαχείριση των ροών παραχωρείται σε
ΜΚΟ, μακρυά από την ενσωμάτωση στον κοινωνικό ιστό και την αρμονική συνύπαρξη,
παράλληλα με μια συμφωνία εισροής μεγάλων κεφαλαίων στα ταμεία των ΜΚΟ. Αντί να
ενισχυθούν οι δημόσιες υποδομές ώστε να μπορούν να υποστηρίξουν το αυτονόητο δικαίωμα
αυτών των ανθρώπων, όπως σίτιση, στέγαση, περίθαλψη, εργασία κοκ. Αντί να γίνουν
προσλήψεις στα νοσοκομεία και σχολεία. Αντί να ενισχυθεί η κοινωνική πρόνοια. Παραχωρείται
όλος αυτός ο τομέας στις ΜΚΟ, πρέσβυρες της «φιλανθρωπίας», της εκμετάλλευσης και της
διαχείρισης της εξαθλίωσης, ώστε να υποκαταστήσουν ολόκληρο κομμάτι του κοινωνικού
κράτους, με εργαζόμενους απλήρωτους, με διαλυμμένες εργασιακες σχέσεις, άλλοτε με λευκές
συμμβάσεις, άλλωτε με συμβάσεις που καταπατόνται, ή με συμβάσεις ορισμένου χρόνου που
υποβάλλουν τους εργαζόμενους στο διαρκές άγχος της ανανέωσης τους.
Πλαί λοιπόν στα δίκαια αιτήματα των εργαζόμενων σε επίσχεση της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ για την άμεση
πληρωμή τους και τις αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας του, παλεύουμε για ενίσχυση των
δημόσιων υποδομών και για προσλήψεις προσωπικού με μόνιμη και σταθερή δουλειά.

ΔΕ ΔΩΡΙΖΟΥΜΕ- ΔΕΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΜΕ ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ!

Εάν διαβάζεις αυτό το κείμενο, μάλλον θα σου είναι ήδη γνωστά τα μαύρα μεροκάματα, οι απλήρωτες υπερωρίες, τα μισά ένσημα, η εναλλαγή στα πόστα κι ενδεχομένως ν’ αναρωτιέσαι αν αυτή τη χρονιά θα πληρωθείς το δώρο του Πάσχα. Εργαζόμενοι στον επισιτισμό, σε μεγάλες εμπορικές αλυσίδες και μικρότερα μαγαζιά, σε σούπερ μάρκετ, σε call center, όλοι στον κοινό παρονομαστή της εργοδοτικής αυθαιρεσίας που όπου κι όποτε μπορεί κλέβει την ασφάλιση, τις υπερωρίες, τα επιδόματα. Δεν πέρασε άλλωστε πολύς καιρός από τη γνωστοποίηση καταγγελιών από πλευράς κάποιων εργαζομένων για τη μη καταβολή του δώρου Χριστουγέννων ή ακόμη και για καταχρηστικές απολύσεις όσων αρνήθηκαν να το επιστρέψουν. Η στάση των εργοδοτών είναι γνωστή: το δώρο δε δίνεται πουθενά άρα γιατί να το στο πληρώσουν αυτοί, οι απειλές πως, εάν δεν επιστρέψεις το δώρο δε θα έχεις δουλειά την επόμενη μέρα, δίνουν και παίρνουν. Κι αν κάποιοι συνάδελφοί σου χάνουν το δώρο δουλεύοντας υπό το καθεστώς μαύρης κι ανασφάλιστης εργασίας, πολλοί εξαναγκάζονται να το επιστρέψουν αφού το πληρωθούν.

Όμως παρά την τρομοκρατία των εργοδοτών, το δώρο είναι δικαίωμα των εργαζόμενων κι η αυθαιρεσία της μη καταβολής του πρέπει να φοβίζει και να βαραίνει τον εργοδότη.

Πριν μόνο λίγους μήνες δυο εργαζόμενοι σε κατάστημα της γνωστής αλυσίδας Brothers in Law στη Λάρισα αρνήθηκαν να επιστρέψουν το δώρο Χριστουγέννων που τους είχε καταβληθεί. Η εργοδοσία σε μια προσπάθεια τρομοκράτησης των υπολοίπων προχώρησε στην εκδικητική απόλυση των εργαζόμενων που δε συμμορφώθηκαν στην παράλογη απαίτησή της. Οι ίδιοι δίνοντας αγώνα μέσα από τα συνδικαλιστικά τους όργανα και καταγγέλοντας το περιστατικό στην επιθεώρηση εργασίας διεκδίκησαν και πέτυχαν την επαναπρόσληψή τους δίνοντας ένα μήνυμα στους συναδέλφους τους ότι η αντίσταση των εργαζομένων μπορεί να νικά κι ένα παράλληλο μήνυμα στην εργοδοσία πως οι αυθαιρεσίες της πρέπει να φοβίζουν την ίδια κι όχι τους εργαζόμενους. Πολλές ήταν και οι περιπτώσεις όπου και στην πόλη μας εργαζόμενοι αρνήθηκαν την επιστροφή του δώρου, κατήγγειλαν στο σωματείο τους την παράνομη συμπεριφορά των εργοδοτών, διεκδίκησαν και πέτυχαν την καταβολή του συνολικού ποσού του δώρου.

Με το χώρο του επισιτισμού και του τουρισμού ν’ αποτελούν την πιο μελανή πρωτοπορία σε εργατικές καταπατήσεις, καταλαβαίνουμε ότι η ανάπτυξη που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, σε απόλυτη ευθυγράμμιση με την ΕΕ, σημαίνει νέους εργαζόμενους οι οποίοι θα δουλεύουν μαύρα και ανασφάλιστα, δε θα πληρώνονται τα δώρα και τις υπερωρίες τους, θα ζουν υπό το διαρκή φόβο της απόλυσης, θα είναι “ευέλικτοι”, δηλαδή θα δουλεύουν κατά την τουριστική περίοδο 7 μέρες την βδομάδα, 12 ώρες την ημέρα, χωρίς άδειες, μέχρι τελικής πτώσης. Τη νέα αυτή εργασιακή πραγματικότητα έρχονται να συμπληρώσουν και να εξυπηρετήσουν το νέο Εργασιακό νομοσχέδιο κι ο αντισυνδικαλιστικός νόμος, διαμορφώνοντας ένα εύφορο πεδίο υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων από τους εργοδότες τους, ξηλώνοντας στην πράξη το δικαίωμα της απεργίας, περιστέλλοντας τις συνδικαλιστικές ελευθερίες.

Όπως κι αν θέλουν να περιγράψουν το μέλλον μας, τα παραδείγματα των εργαζομένων που αντιστέκονται, δεν τρομοκρατούνται και διεκδικούν, δείχνουν τον άλλο δρόμο. Το δώρο του Πάσχα ας μη γίνει το δώρο των Χριστουγέννων που δεν πληρώθηκες, δε ζήτησες ή εξαναγκάστηκες να επιστρέψεις. Φέτος διεκδικούμε το δώρο του Πάσχα, γνωστοποιούμε και καταγγέλλουμε τα περιστατικά εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Απευθυνόμαστε στο σωματείο και σε εργατικές συλλογικότητες.