30 ΜΑΗ: ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΜΑΧΗΤΙΚΑ

Κόντρα στην «κοινωνική συμμαχία» με την εργοδοσία απεργούμε για τα δικαιώματά μας

Στις 30 Μάη ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ καλούν τους εργαζόμενους στην Πανεθνική Ημέρα Δράσης ή με άλλα λόγια στην πρεμιέρα της «κοινωνικής συμμαχίας για την παλινόρθωση της ελληνικής οικονομίας»! Το τι είναι και τι προσπαθεί να πετύχει αυτή η νεοσύστατη κοινωνική συμμαχία, είναι εύκολο να το διαπιστώσει κανείς με μια απλή ανάγνωση των συμμετεχόντων φορέων και των αιτημάτων τους. Εργοδοτικές οργανώσεις, όπως η ΕΣΕΕ, διαταξικοί επαγγελματικοί και επιστημονικοί φορείς (ΓΣΕΒΕΕ, ΤΕΕ, ΟΕΕ, ΔΣΑ, φαρμακευτικοί και ιατρικοί σύλλογοι) «δίνουν το χέρι» στους εργαζόμενους για να παλέψουμε όλοι μαζί για καταπολέμηση της ανεργίας, ανάπτυξη της καινοτομίας, περιορισμό της φορολόγησης για την υγιή ανάπτυξη, πολιτικές εκπαίδευσης και κατάρτισης. Τι εννοούν με όλα αυτά?

Πρώτ΄ απ΄ όλα, τις εδώ και καιρό εγκαθιδρυμένες πολιτικές ανακύκλωσης ανεργίας με 8μηνα προγράμματα πληρωμένα από τα ΕΣΠΑ και τις νέες μορφές απασχόλησης, χωρίς κανένα εργατικό δικαίωμα και ΣΣΕ. Εννοούν τον περιορισμό της φορολόγησης, όχι για τους εργαζόμενους αλλά για το κεφάλαιο, προκειμένου να δοθούν κίνητρα για επενδύσεις. Και φυσικά όταν αναφέρονται στην κατάρτιση εννοούν τη μαθητεία, τη διακίνηση, δηλαδή, τζάμπα εργατικού δυναμικού από τις σχολές τεχνικής εκπαίδευσης και τα ΙΕΚ, την παράδοση των σπουδαστών προς εκμετάλλευση για να καλυφτούν οι ανάγκες των επιχειρήσεων.

Όσο και να προσπαθούν, λοιπόν, να μας πείσουν πως μπορούμε να παλέψουμε όλοι μαζί ξέρουμε πολύ καλά πως όλα αυτά είναι ενάντια στα συμφέροντα μας! Ξέρουμε πως μας ζητάνε να βάλουμε εμείς «πλάτη», να θυσιάσουμε τις δικές μας ανάγκες για να αυξηθούν τα κέρδη των αφεντικών μας. Να αποδεχτούμε ότι οι αξιοπρεπείς μισθοί, τα εργατικά μας δικαιώματα, η υγεία, η ασφάλιση, οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, δεν είναι τίποτα περισσότερο πάρα βαρίδια για την «ανάπτυξη και την επιχειρηματικότητα».

Ξέρουμε πολύ καλά πως κάθε αλλαγή που προωθούν στις μορφές απασχόλησης είναι προς το χειρότερο για μας. Συμβάσεις μηδενικών ωρών, mini-jobs, και άλλες νέες μορφές εργασίας που καταργούν κάθε έννοια μόνιμης και σταθερής δουλειάς με δικαιώματα. Διαλύουν τα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα, γιατί θέλουν να μας κάνουν να δουλεύουμε με ακόμα πιο ευέλικτες και επισφαλείς συνθήκες, με χαμηλότερους μισθούς, μέσα σε μια γκρίζα ζώνη ανακυκλούμενης ανεργίας. Αυτή η προσπάθεια υπερεκμετάλλευσης αποτυπώνεται στους εργαζόμενους που δουλεύουν την τουριστική περίοδο 7 μέρες τη βδομάδα, 12 ώρες την ημέρα μέχρι τελικής πτώσης, αλλά και σε μορφές απασχόλησης όπως τα κοινωφελή προγράμματα , με τα οποία προσπαθούν να καλύψουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες με το ελάχιστο δυνατό κόστος, κάτι που οδηγεί μέχρι και σε θανάτους με αρκετές περιπτώσεις εργατικών ατυχημάτων τα τελευταία χρόνια για τα οποία κανείς δε λογοδότησε.

Καθόλου τυχαίο δεν είναι πως την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση, η ΕΕ και το ΔΝΤ περνούν την 4η αξιολόγηση υπερασπιζόμενοι ότι «βγαίνουμε από τα μνημόνια», άθικτοι παραμένουν οι 1.000 μνημονιακοί νόμοι και η εποπτεία των τραπεζιτών, των τεχνοκρατών της ΕΕ και του ΔΝΤ, ενώ ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός προσπαθεί να κάνει τους εργαζόμενους ουρά αυτών των πολιτικών. Το ποτήρι της κοροϊδίας των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ έχει πλέον ξεχειλίσει!

ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ!

Να κάνουμε δική μας υπόθεση την απεργιακή κινητοποίηση προβάλλοντας το δικό μας διεκδικητικό πλαίσιο, προβάλλοντας τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις που απαντούν στις ανάγκες μας. Τις διεκδικήσεις που σχετίζονται με τη μείωση της ανεργίας, κατάργηση μνημονιακών νόμων, το σταμάτημα των πλειστηριασμών και της αρπαγής της Λαϊκής κατοικίας και περιουσίας, αυξήσεις αντί για τις μειώσεις που προωθούνται στους μισθούς και στις συντάξεις, την αύξηση των κοινωνικών δαπανών, το σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων.

Η εμπέδωση μιας λογικής ήττας και ότι δεν υπάρχει εναλλακτική δεν μας βοηθά να βελτιώσουμε την κατάσταση, αντίθετα μια αγωνιστική λογική που θα σπάει την αδράνεια μπορεί και πρέπει να είναι η λύση. Να συντονιστούμε με όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια που θα βρίσκονται στο δρόμο εκείνη την ημέρα, κόντρα σε λογικές εργοδοτικού και γραφειοκρατικού συνδικαλισμού. Να δείξουμε το μπόι μας απέναντι στην ασυδοσία της εργοδοσίας και τις αντιλαϊκές- αντεργατικές πολιτικές. Γιατί μας αξίζει, και θα παλέψουμε για ζωή και δουλειά με αξιοπρέπεια, σύμφωνα με τις ανάγκες μας.

Να μετατρέψουμε την 30η Μαΐου σε πραγματική μαζική απεργία και διαδήλωση των δυνάμεων του εργατικού κινήματος ενάντια σε Κυβέρνηση, ΕΕ, αστικοποιημένο συνδικαλισμό και εργοδοτικούς φορείς που δηλώνουν πως θέλουν να εκπροσωπήσουν τα εργατικά συμφέροντα και να ανατρέψουν το «μνημονιακό κεκτημένο» ακυρώνοντας την «συμμαχία» τους .

-ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

-ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

-ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΑΝΑΚΥΛΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ

-ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ

Συλλαλητήριο καταγγελίας της «κοινωνικής συμμαχίας»

Τρίτη 29/5 στις 7μμ στην ΚΑΜΑΡΑ

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

Τετάρτη 30 Μάη στις 10:30πμ στην ΚΑΜΑΡΑ

ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ!!!

Πέντε χρόνια πριν μας ανακοινώθηκε ότι πρέπει να καταργηθεί ο «αναχρονιστικός» θεσμός της κυριακάτικης αργίας. Στην αρχή οι Κυριακές που θα καταργούνταν ήταν 8. Μετά έγιναν 33 σε περιοχές με «αυξημένο τουριστικό ενδιαφέρον». Φυσικά, οι “θεσμοί” πιέζουν για να καταργηθούν και οι 52 Κυριακές του χρόνου, όπως αποτυπώνεται και στη νέα ρύθμιση της Κυβέρνησης για τα μαγαζιά του ιστορικού κέντρου της κάθε πόλης που μπορούν να παραμένουν ανοιχτά non stop.

Πρωτοπόρος ο όμιλος-γίγαντας Inditex, που θέλει να καθιερώσει το γρηγορότερο δυνατόν πως θα ανοίγει κάθε Κυριακή. Έτσι Zara, Oysho, Bershka, Stradivarius, Pull&Bear, Massimo Dutti ανοίγουν το δίχως άλλο, ξεκινώντας ένα γαϊτανάκι όπου ασκούνται πιέσεις σε όλα τα μαγαζιά του ιστορικού κέντρου για την στάση που θα κρατήσουν και το κατά πόσο θα παραμείνουν στον «ανταγωνισμό». Κανείς δε μιλάει όμως για τις συνέπειες που θα έχει σε όλους τους εργαζομένους αυτό το μέτρο, που καταπατάει μιας σειράς δικαιωμάτων και πάει να καθιερώσει και να γενικεύσει συνθήκες εργασίας όμοιες με αυτές στα μαγαζιά εστίασης. Δεν είναι τυχαίο που πριν περάσει το νέο εργασιακό νομοσχέδιο, το οποίο καταργεί μιας σειράς δικαιωμάτων του εργαζομένου, θέλει σχεδόν εμμονικά να παγιώσει την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, κάνοντας τον ελιγμό για τα μαγαζιά του «ιστορικού κέντρου». Ενώ μέχρι πρότινος η εργασία την Κυριακή στο εμπόριο χρειαζόταν ειδική άδεια, και συνοδευόταν από μια σειρά απολαβών για τον εργαζόμενο όπως 75% πάνω στο ημερομίσθιο, έξτρα ρεπό μέσα στην επόμενη εβδομάδα κοκ, τα δικαιώματα αυτά, απέναντι στην κυριακάτικη εργασία, θα πέσουν το ένα μετά το άλλο προκαλώντας ντόμινο καταπατήσεων. Και την επαύριο που θα αποδεχθούμε ότι τα μαγαζιά δεν κλείνουν ποτέ, η υλοποίηση του αντεργατικού νομοσχεδίου θα ολοκληρώνει, πάνω στην θεσπισμένη κατάργηση της «ειδικής άδειας λειτουργίας», την επακόλουθη ομαλή κατάργηση του 75% πάνω στο ημερομίσθιο, το «αβάσιμο» του έξτρα ρεπό και όλων όσων τότε θα αξιώνουν να θεωρούνται θυσίες στη real politic και στα υπερκέρδη των πολυεθνικών ομίλων. Μέσα στην απόλυτη απορρύθμιση των συνθηκών εργασίας που επιχειρείται από Κυβέρνηση-Μνημόνια, και την καταπάτηση βασικών δικαιωμάτων όπως η χορήγηση αδειών να θεωρείται από πολλούς δεδομένη, μάλλον η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, δεν είναι απλά ένα ακόμη αγκάθι. Πολλώ δε μάλλον είναι η βίαιη αρχή της απορρύθμισης των εργασιακών μας δικαιωμάτων!!

Όσοι διεκδικούμε το αυτονόητο, ακούμε ως απάντηση τη μαγική φράση “πρέπει να έρθει η ανάπτυξη”. Ας αναλογιστούμε όμως τι σημαίνει “ανάπτυξη” σε χώρες όπως η Νιγηρία, όπου σήμερα η “ανάπτυξη” καλπάζει αλλά το 61% των κατοίκων της ζουν με λιγότερο από 1 δολάριο τη μέρα, και το βιοτικό επίπεδο συνεχίζει να μειώνεται παράλληλα με την αύξηση του επιπέδου ανάπτυξης.

Μας λένε ότι το μέτρο αυτό θα διευκολύνει τους καταναλωτές. Για όλους εμάς όμως που είμαστε κατά βάση εργαζόμενοι και δευτερευόντως καταναλωτές, η Κυριακή πρέπει να είναι η μέρα που δεν θα έχει συνεχόμενες ώρες ορθοστασίας, που δεν έχει πήγαινε - έλα για να ικανοποιηθεί ο παράξενος πελάτης, είναι η μέρα που την χρειαζόμαστε για να μπορούμε να αντέξουμε την υπόλοιπη εβδομάδα σε μια δουλειά που μας δίνει όλο και λιγότερα και απαιτεί όλο και περισσότερα.

Η ΕΕ και οι δουλικές, μνημονιακές κυβερνήσεις μας διαπλέκονται και αντιπροσωπεύουν τα κέρδη των επιχειρηματικών κέντρων, όχι το συμφέρον των εργαζόμενων. Σήμερα οι καταστηματάρχες- μεγάλοι και μικροί- στηριζόμενοι στον εργοδοτική τρομοκρατία και στους μνημονιακούς νόμους, επιβάλλουν στους εργαζόμενους των 450 ευρώ πλήθος αντεργατικών μέτρων, όπως οι «λευκές νύχτες», οι προσλήψεις της μίας μέρας, η «μαθητεία» - δουλειά χωρίς αποδοχές και η κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας, που νομοθέτησε η κυβέρνηση για τα μαγαζιά του ιστορικού κέντρου μέσα στο καλοκαίρι.

Εκατό χρόνια μετά την καθιέρωση της κυριακάτικης αργίας, προσπαθούν να καταργήσουν και τα τελευταία ίχνη εργατικών δικαιωμάτων, με αποτέλεσμα οι μισοί να μην μπορούμε να βρούμε δουλειά και οι άλλοι μισοί να δουλεύουμε σα σκλάβοι.

Οι Κυριακές είναι για να ξεκουραζόμαστε, να πηγαίνουμε βόλτα στη παραλία, να δούμε την παρέα μας, την οικογένεια μας, να κάνουμε έρωτα με το φίλο ή τη φίλη μας, να πάμε γήπεδο, να δώσουμε χρόνο σε εμάς.

Οι πολιτικές τους θέλουν εμάς τους εργαζόμενους διαιρεμένους. «Άνεργοι» - «εργαζόμενοι» - «ωφελούμενοι», «υψηλόμισθοι»- «χαμηλόμισθοι», «άνω των 25» - «κάτω των 25» κ.α. Να μην τους το επιτρέψουμε. Οργανωνόμαστε και διεκδικούμε συλλογικά τα δικαιώματα μας, παλεύουμε όλοι για όλους. Ήδη 4 χρόνια τώρα, η επέκταση του μέτρου για τις 52 Κυριακές, αναβάλλεται συνεχώς –και στην πράξη, παρά τις συνεχείς προσπάθειες για το αντίθετο- χάρη στους αγώνες των εργαζομένων, κάτι που οφείλουμε να επιβάλλουμε και για το μέτρο για τις 32, για τις 8, για κάθε Κυριακή που θέλουν να μας βάλουν να δουλεύουμε.

Ως εργαζόμενοι δηλώνουμε με κάθε τρόπο πως έρχονται εναντίον μας όλες αυτές οι «προοδευτικές ευρωπαϊκές μεταρρυθμίσεις», και πως θα διεκδικήσουμε μαζί με τους συναδέλφους μέχρι τέλους να μην εφαρμοστούν. Ως δίκτυο ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων θα είμαστε εκεί, να διασφαλίζουμε πως καμία inditex δε θα δουλεύει ανενόχλητη τις Κυριακές, κανένας εργαζόμενος δε θα νιώθει μόνος μπροστά σε κάθε είδος εκβιαστικά επιβαλλόμενη αυθαιρεσία.





Οργανώνουμε τη δουλειά στους χώρους εργασίας μας

Αν θέλεις να ψωνίζεις Κυριακή, ετοιμάσου να δουλέψεις Κυριακή.
Δεν δουλεύουμε, δεν καταναλώνουμε. Ούτε ένα ευρώ στην αγορά την Κυριακή



Επόμενη συνέλευση του Δικτύου Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων την Τετάρτη 23/5 στις 7.00 στο Στέκι Μεταναστών

Αθώωση για τους εργαζόμενους στο Φούρνο του Λάμπρου!

Την Τετάρτη 9/5 ολοκληρώθηκε το ποινικό δικαστήριο για τους 9 απολυμένους στο Φούρνο του Λάμπρου. Οι ψευδείς κατηγορίες της εργοδοσίας για σύσταση συμμορίας και εκβιασμό από την πλευρά των εργαζόμενων κατέπεσαν πανηγυρικά, οι εργαζόμενοι αθωώθηκαν και τα έξοδα της δικαστικής δίωξης βαραίνουν την εργοδοσία!

Η απεγνωσμένη προσπάθεια της εργοδοσίας να παρουσιάσει έναν αγώνα για την καταβολή δεδουλευμένων ως «τρομοκρατία», να κυνηγήσει δικαστικά τους εργαζόμενους με στόχο να κάμψει τις διεκδικήσεις τους και να ποινικοποιήσει τη συνδικαλιστική τους δράση, έπεσε στο κενό! Οι εργαζόμενοι στο Φούρνο του Λάμπρου όχι μόνο δεν έσκυψαν το κεφάλι και συνέχισαν να διεκδικούν, αλλά είχαν στο πλάι τους και ένα κίνημα αλληλεγγύης αποφασισμένο να δώσει μέχρι τέλους τη μάχη απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία!

Τα αφεντικά στον κλάδο του επισιτισμού, του εμπορίου, των τηλεπικοινωνιών, οι εργοδότες στα σύγχρονα κάτεργα της νεολαίας θα πρέπει να γνωρίζουν πως αν οι πολιτικές των κυβερνήσεων, της ΕΕ και του ΔΝΤ στέκονται δίπλα τους στο τσάκισμα των εργαζομένων (θεσπίζοντας αντιαπεργιακούς νόμους, εδραιώνοντας τις ελαστικές εργασίας κτλ), ΕΜΕΙΣ στεκόμαστε απέναντι! Ο ανυποχώρητος αγώνας και η αλληλεγγύη των εργαζομένων και της κοινωνίας θα δικαιώνει κάθε εργατικό αγώνα, μέσα και έξω απ’ τις δικαστικές αίθουσες!

Ως Δίκτυο Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων ήμασταν από την πρώτη στιγμή αλληλέγγυοι σ΄ αυτόν τον αγώνα και θα είμαστε δίπλα σε κάθε αγώνα εργαζομένου ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία, τη μαύρη, ανασφάλιστη εργασία και τις ελαστικές σχέσεις που μας θέλουν έρμαια στα χέρια των εργοδοτών! Η νίκη των εργαζόμενων στο Φούρνο του Λάμπρου και κάθε νίκη των επισφαλώς εργαζόμενων αποτελεί εχέγγυο για τη συνολική ανατροπή των συνθηκών εργασιακού μεσαίωνα που επικρατούν!

Σας καλούμε να βρεθούμε όλοι μαζί και πάλι στο πλάι των εργαζόμενων στις 28/6 που εκδικάζεται η αγωγή του εργοδότη απέναντι σε 3 εργαζόμενους για ψευδή κατάθεση στο ΙΚΑ!